Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Διάλογος - Επίλογος

Ένας χρόνος σκατά.
Με προσμονή και ονειροπολήσεις.
Θυμώνω.
Έχω δικαίωμα.
Μαλώνω τον εαυτό μου και μετά τον καλοπιάνω.
Έχω μείνει ένα χρόνο πίσω.
Στο περίμενε και στις αναζητήσεις.
Να ανοιγοκλείνω τα παντζούρια της ψυχής μου.
Να ξεσκονίζω τα φτερά μου.
Να κάνω χάρτες και να ακολουθώ τελικά την άγνωστη κατεύθυνση.
Είμαι ένα χρόνο πίσω. Σου έχει τύχει;
Εκεί που οι άλλοι συνεχίζουν και αλλάζουν παραστάσεις,
μπλέκουν σε άλλες ιστορίες, αλλάζουν πρόσωπα;
Εσύ στάσιμος μέσα στην υπερκινητικότητα σου.
Ένα άγαλμα στην πιο κοσμοπολίτικη πλατεία της πόλης.
Σαν εκείνα που δείχνουν κάπου μακριά
ή κρατάνε με τιμή την καρδιά τους.
Μου σάπισε το όραμα. Μου μάτωσε η καρδιά.
Και οι άλλοι περνούν, προσπερνούν. Διαβάζουν το όνομα μου.
Κουνούν το κεφάλι. Με βγάζουν φωτογραφία. Προσπερνούν.
Άλλοι ούτε καν με κοιτούν.
Περπατούν αγκαλιά, πάνε σινεμά, τρώνε παγωτό.
Δίνουν φιλιά και λένε αστεία. Ζηλεύω τα γέλια τους.
Ζηλεύω τους περιπάτους τους.
Με χαράζουν στη ψυχή τα βήματα απο τα χιλιοπατημένα
τους παπούτσια.
Και εγώ χαζεύω. Χαμογελώ και ντύνομαι τη λευκή μου ύπαρξη.
Η καρδιά μου αγαλματάκι ακούνητο. Πώς να μπαλατζάρει;
Άτακτο σώμα, ζωηρό. Καρδιά με δεκανίκια.
Αφού ένιωσες γιατί δεν μπορείς να ξανανιώσεις;
Αφού χτύπησες δυνατά μια φορά γιατί δεν χτυπάς και πάλι;
Τι σωπαίνεις μωρέ;
Έχεις καιρό να χτυπήσεις δυνατά, να χαθείς στο παραλήρημα
Να πετάξεις ενώ τα πόδια σου αγγίζουν το έδαφος.
Νιώσε. Νιώσε. Χτύπα. Γιατί δεν χτυπάς; Γιατί δεν σε ακούω πια;
Γιατί δεν μου ζητάς πια; Ζήτα μου να πάμε κάπου.
Θες να πάμε εκεί πάλι; Στο σπίτι του;
Να περιμένουμε να τον δούμε στα κλεφτά; Δεν απαντάς.
Θες να ανέβουμε τη γέφυρα;
Να κρατάμε ένα δώρο παιδικό με κορδελάκι; Να του δώσουμε;
Δεν απαντάς.
Να του πούμε να κλείσει τα μάτια. Να ανοίξουμε τα χέρια.
Να τον φιλήσουμε. Θέλεις;
Δεν απαντάς. Δεν αντιδράς. Δεν χτυπάς.
Μόνο κόμπους στέλνεις στο λαιμό.
Μόνο αφήνεις τα χείλη μου στεγνά.
Δεν θες το ένα. Δεν σου αρέσει το άλλο.
Θέλεις να γυρίσεις πίσω αλλά δεν γίνεται.
Στο λέω. Δεν μας θέλει. Πάλι δεν απαντάς.
Κάναμε άνοιγμα. Κάναμε βήματα. Άλματα. Και πήγαμε πίσω.
Μην κλαίς. Πίσω πήγαμε.
Προσπάθησα να σε γιατρέψω με λάθος τρόπους. Δεν ήξερα.
Είχα ξαναγαπήσει νομίζεις; Και εγώ που να ήξερα;
Μήπως είχαν νιώσει οι φίλοι μου; Οι φίλες μου;
Σχέσεις του κώλου για το δήθεν. Που να ξέρουν και αυτοί;
Βουλιάξαμε ένα χρόνο. Γεμίσαμε πληγές. Έτσι είναι το παιχνίδι.
Αυτός μας είχε προετοιμάσει. Μη τον κατηγορείς.
Όλα τελειώνουν κάποια στιγμή, μας είχε πει.
Μη μου πεις τώρα για το πως μας κοιτάζει
και το μούδιασμα στο κορμί του!
Ένα χρόνο με ανοιχτές πόρτες για να έρθει, παγώσαμε.
Γέμισε το γραμματοκιβώτιο του μυρωδάτους φακέλους με το έλα.
Τι να φοβάται μωρέ; Παράτα με. Θα τσακωθούμε πάλι.
Κλείνω τα αυτιά μου. Μόνο τότε σου έρχεται να μιλήσεις.
Έκανα τόσα πολλά για να σε γιατρέψω και τα έκανα χάλια.
Συγχώρεσε με. Η απειρία βλέπεις. Εγώ δεν ήξερα απο πληγές.
Φορούσα πάντα πανοπλία. Με ξεγύμνωσε και τι κατάλαβε;
Τι καταλάβαμε; Ένα χρόνο πίσω.
Με εμένα να έχω μείνει στο Μάρτη του 08
και με όλους τους άλλους να γυρίζουν γύρω μου σαν τις μέλισσες.
Γι αυτόν δεν θα σου πω
γιατί εκεί είναι που δεν ακούω ούτε την ανάσα σου και τρομάζω.
Έμπλεξα και μπλέχτηκα με άκυρους.
Ούτε μια στιγμούλα μου δεν ένιωσαν.
Τους χρησιμοποίησα για να πάω παραπέρα.
Έπεσαν πάνω μου να με κατασπαράξουν. Να τους δώσω θέλαν.
Τι να δώσω;
Και εσύ δεν απαντούσες.
Μου έστελνες ένα ρίγος να με διαπεράσει για να με τιμωρείς.
Και σκέπαζα το σώμα μου να μην κρυώνει. Έτσι είναι το παιχνίδι.
Πρέπει να τελειώνω τα τελειωμένα. Να τελειώνω ότι αρχίζω.
Να μην αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς εντός μου και εκτός μου.
Να ξεχνάω.
Τώρα πια Μόνη μου με Σένα. Να σου μιλώ τα βράδια.
Και εσύ να σωπαίνεις. Να μου κρατάς μούτρα που σε έκανα κομμάτια.
Θα γίνουμε καλά... κάθε βράδυ στο λέω και δεν με πιστεύεις.
Μου λες πως δεν μας έμεινε τίποτα. Πως τα χέρια μου είναι άδεια.
Πως τα όνειρα μου δακρύζουν. Πως οι άγγελοι μας λυπούνται.
Και εγώ να λέω δύο καληνύχτες μια για σένα και μια για κείνον.
Και ας του λέει και άλλη. Και ας μου το τρίβει στη μούρη.
Μια καληνύχτα παραπάνω τι κακό του κάνει;
Θα φύγουμε σε άλλα όνειρα απόψε για να μη μου κλαις άλλο.
Θα σε προστατέψω, θα σε λούσω, θα σε ντύσω, θα σε στολίσω με ροζ και βιολετί που σου αρέσει. Να παίξεις και πάλι. Να γελάσεις.
Να χτυπήσεις δυνατά όχι απο συναισθήματα, απο χαρά.
Να χαρείς ψυχή μου. Σου έλειψε η χαρά.
Θα σε πάρω αγκαλιά να σου λέω πως σ'αγαπώ εγώ και πως αξίζεις.
Αξίζεις πολλά.
Θα έρθει ένα αεράκι δροσερό, να σου ανεμίσει τα μαλλάκια, να σου
χαϊδέψει το λαιμό, να σου μιλάει στο αυτί.
Για το μετά μη με ρωτάς. Γευόμαστε τη στιγμούλα, δεν είπαμε;

Κλείνω τα μάτια με μια προσευχή: Μόλις ανοίξω τα μάτια το πρωί... Να έχω ξεχάσει.

18 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Κοίτα τώρα που είπα πως θα λείψω για λίγο…πώς να αντισταθώ και να μη γράψω σ΄αυτό το κείμενο….

Κάθε σου σκέψη μιλά στη ψυχή μου.
Βράδια και βράδια παρέα με την καρδιά, να την ρωτά αν νιώθει ακόμη, αν έχει ξεχάσει πως είναι να γελά, αν έχει ξεχάσει να χτυπά δυνατά και με ρυθμό.
Βράδια και βράδια να αναρωτιέμαι να ζει αν έχει από καιρό πάψει να υπάρχει….
Γιατί δεν υπάρχει δίνω και παίρνω στην αγάπη;
Ότι δίνεις να πάρεις, τίμια πράγματα και δίκαια.
Γιατί;

tovenito είπε...

μονόλογος μου φάνηκε περισσότερο.
ένας χρόνος είνα πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος. εξαρτάται πώς το βλέπεις. κι όμως πάντα υπάρχει το θα...
και κάποιος που να μπορείς να κάνεις διάλογο - πρόλογο..

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

έμεινες ένα χρόνο πίσω... ο χρόνος όμως είναι ο καλύτερος γιατρός. Κάνε σιγά σιγά μικρά βήματα μπροστά....και θα δεις κάποια μέρα θα έχει ξημερώσει και δεν θα θυμάσαι.......

Άρτεμις είπε...

Με την καρδιά στα χέρια...
Μικρά βήματα μπροστά...
Το ξέρω αυτό το να χεις πάρει αγκαλιά το παρελθόν και να μην μπορείς να το αφήσεις...
Σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι δεν έχει τελειώσει, κι επειδή κάποτε υπήρξε δικό σου, δεν θες να το αφήσεις...
Είναι όμως χίλιες στιγμές το τώρα που περιμένουν ν' ανοίξεις τα φτερά σου ξανά και να τις ζήσεις...
Με χαμόγελο, με δάκρυ, με αγκαλιές, με ελπίδα, με απογοήτευση, με τη ψυχή σου γεμάτη κι ανοιχτή σε ότι αγαπάς...
Άνοιξε τα μάτια και δες ουρανό...΄
Σε κερνάω για απόψε...

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, για σένα πρέπει να κάνω μια ανάρτηση. Ξέρεις κάτι; Πέρα από τον τρόπο που λειτουργείς κι αυτό μπορεί να αφορά εσένα μόνο ή λίγους που ταυτιζόμαστε μαζί σου, όπως λέει η Αναστασία, έχεις ένα απίστευτο ταλέντο στην γραφή.

Γράφεις υπέροχα. Μεστά σαν να μιλά μια γυναίκα στα πενήντα που έχει βιώσει πολύ. Αυτό δεν είναι μόνο συναισθηματική τύχη, είναι ουσία.

Σε ανακαλύπτω από αυτήν την ουσία σου κι αυτή μ' αρέσει να κρατώ. Κι αυτή θα αξιοποιήσεις με τον όποιο τρόπο στη ζωή σου.

Σε ένα μεγάλο έρωτα, σε μια μεγάλη καριέρα, σε μια μεγάλη προσωπική μάχη, πάντως θα σου κάνει καλό, γιατί δεν γίνεσαι, γεννιέσαι!
Μπράβο σου, ειλικρινά

(Είναι από τις φορές που απορώ γιατί σε κάποια μπλογκ ανούσια γράφουν δεκάδες παπαρολογίες και σε λέξεις αιχμηρές και λόγο ποίηση, κλείνουν μάτια κι αφτιά)

Elen Chamelen είπε...

Μέσα από τις αναρτήσεις σου έχω δει και τον εαυτό μου...
Νιώθω ότι με αγγίζουν.
Γράφεις μέσα από την καρδιά σου και αυτό φαίνεται.
Συνέχισε έτσι.
Θα προσπαθώ και εγώ να ξεχάσω κάθε μέρα...
Καληνύχτα ήρεμη και γλυκιά.

day-dreamer είπε...

Αnastasia Μου!
Γιατί να λείψεις; Ενίσταμαι!!!

Γιατί δεν υπάρχει δίνω και παίρνω στην αγάπη;
Ότι δίνεις να πάρεις, τίμια πράγματα και δίκαια.
Γιατί;


Τι να πω για την αδικία των ψυχών;
Πονάω και σωπαίνω...

Σε φιλώ καλή μου συνονόματη

day-dreamer είπε...

tovene592...
Καλέ μου...
Συνήθισα να βαφτίζω τον μονόλογο διάλογο.
Τις ανάσες άγγιγμα και τις σιωπές, κραυγές...
Θα μάθω... Που θα πάει;
Θα μάθω. Να ένα ακόμα θα.

Στο θα του προλόγου λοιπόν.

day-dreamer είπε...

Aρτεμάκι μου...
Μπέρδεψα το μπροστά με το πίσω εγώ!

Πόση ντροπή νιώθω... να ξερες!

Υψώνω το ποτήρι μου στο κέρασμα σου... "στις πληγές που θα κλείσουν... στα χαμόγελα που θα έρθουν"

Σε ευχαριστώ πολύ!
Μάκι γλυκό γλυκό

day-dreamer είπε...

Freedula μου,
Αγαπημένη μου :)
Χαμογελώ με τα σχόλια σου και σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και τις σκέψεις σου.
Πραγματικά με τιμούν!

Παλιός σου εαυτός δεν είμαι άλλωστε;

Τσαλακωμένη ουσία νιώθω αυτές τις μέρες. Παραπονιέμαι που δεν φάνηκε η ουσία μου σε εκείνον που ήθελα.
Και την έδειξα με ανοιχτά χαρτιά και κλειστά μάτια. Και αν δεν την είδε γιατί δεν προσπάθησε;
Και αν την είδε γιατί δεν έσκιψε να την χαιδέψει; Γιατί την πρόδωσε; Γιατί δεν την επέλεξε;

Αγκαλιά μεγάλη! Και φιλί!

( δεν ξέρω τι να απαντήσω στην απορία σου! οι λίγοι και καλοί μου είναι υπερ-υπερ αρκετοί)

ναδα.- είπε...

Θέλω να φάω μια μεγάλη σοκολάτα
Θέλω να περπατήσω στο δρόμο και να γυρίσω στο σφύριγμα
Θέλω να νιώσω μικρές ρανίδες ευτυχίας να χοροπηδάν στα δάχτυλα και να ανεβαίνουν στο κορμί μου
Θέλω να σταματήσεις να με ρωτάς
Και που είσαι;
Θέλω να κάνω έρωτα

Madame de la Luna είπε...

Συμβαίνει μερικές φορές. Κολλάμε. Στο χρόνο, σε συναισθήματα, σε ανθρώπους. Μας πιάνει μια αγωνία να πάμε παρακάτω. Την ξέρω αυτή την αγωνία. Είναι άγρια. Αλλά τελικά όλα έρχονται στην ώρα τους. Δεν εκβιάζεται τίποτα. Ίσως ακόμα να πρέπει να θρηνήσεις, πριν μάθεις να χαμογελάς ξανά. Θα μου πεις κι άλλο; Ε... είναι σκληρή παρτίδα αυτή της ζωής...

Φιλιά! Μετά από καιρό... Να προσέχεις!

Ανώνυμος είπε...

Που είσαι μικρέ μου εαυτέ; Είσαι καλά; Γιατί χαθηκες; Ελπίζω να είναι για καλό.

Ενα μόνο θα σου πω, να προσέξεις να μην σπαταλίσεις τον εαυτό σου και μετά μαζεύεις κομμάτια. Δηλ. να μην βιαστείς να νιώσεις ξανά, να αρπάξεις. Θα έρθει. Τα λάθη δεν μπορείς μετά να τα γυρίσεις πίσω. Κι όσο κι αν μαθαίνεις από αυτά, πονάνε υπερβολικά

Καλή Ανάσταση και δώσε σημαία ζωής

day-dreamer είπε...

Γνωρίζω οτι έλειψα...
Όμως πιστεύω οτι ήταν για καλό.
Προσπαθώ μέσα απο τη σιωπή να γιατρέψω ότι μου απέμεινε.

Asselακι μου δεν σε ξέχασα...
Συγνώμη για την καθυστέρηση.
Χαίρομαι πολύ που τα λόγια και τα συναισθήματα μου βρίσκουν απήχηση σε αληθινές και ζεστές καρδιές σαν τη δική σου.
Όλη για τη λήθη παλεύουμε!
Μας το εύχομαι!
Σε φιλώ!

day-dreamer είπε...

Νάδα...
Πρέπει να σου πώ οτι είσαι μια απο τις αγαπημένες λέξεις του λεγάμενου. Δεν ξέρω βέβαια αν θα διαβάσεις την απάντηση μου...

Τα θέλω σου είναι οι ευχές μου για σένα.
Όλα σου τα θέλω να σε τυλίξουν και να γίνουν μια πραγματικότητα που θα σου χαρίζει χαμόγελα και πραγματικές στιγμές ευτυχίας.
Σε φιλώ καλό μου Τίποτα.

day-dreamer είπε...

Madame de la luna μου,
τα γνωρίζω όλα αυτά πλέον στην πράξη. Μαθήματα για το παρακάτω. Για να πάμε δύο βήματα παραπέρα.
Τα κοιτάζω με ντροπή και με καμάρι όλα αυτά. Άλλοι θα πουν "μαγκιά"... εγώ θα πω "Αγάπη"
Σε γλυκοφιλώ!

day-dreamer είπε...

Freedula μου επανήλθα... και συνήλθα κατα κάποιο τρόπο...Αγωνίζομαι!

Σε φιλώ γλυκά γλυκά

ναδα.- είπε...

Ψιτ ! :)

Εννοείτε ότι θα σε διαβάσω

Μια διευκρίνιση

Είμαι άντρας.

Ότι σου είπα, σου το είπα από μέσα μου, χωρίς ίχνος εγωισμού, ή έννοιας του μη σε προσβάλω.

στο είπα αληθινά, όπως και το έγραψες.

Αληθινά.

χωρίς χαρακτήρα.

Και ξέρεις, αυτά ονειροποιούσα ...:)

είναι δύσκολα

και όμορφα

Τα θέλω είναι όπως πραγματικά κατάλαβα την κουβέντα σου .

Είναι δικά σου θέλω

Όσο για τον λεγάμενο ...

Μμμ...


απέχει.-

:)