Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Λαθραία Συνάντηση


Θυμάσαι την πρώτη μας συνάντηση; Την γωνιά του δρόμου, την μεγάλη πύλη;
Πέρασα απόψε απο εκεί και κοντοστάθηκα. Έμεινα για λίγο ακίνητη πάνω στο μεγάλο σκαλοπάτι και σε περίμενα σαν τότε να περάσεις το δρόμο. Μύρισα στον αέρα το άρωμα σου και εσύ διέσχιζες το δρόμο για να έρθεις κοντά μου. Μου φώναξες κάτι απο μακριά... ένα "Ήρθες!" γεμάτο ενθουσιασμό και πόθο μικρού παιδιού και εγώ παρέδωσα στο βλέμμα σου όλους μου τους φόβους. Βουτήξαμε και οι δύο στο πρώτο κύμα. Κράτησες το χέρι μου. Μου έδωσες τη ζεστασιά σου και εγώ όλα μου τα χαμόγελα απο εκεί και πέρα. Όλα μου τα όνειρα.
Μετά μου παραπονέθηκες για τα βήματα που δεν έχω κάνει και μου έδειξες πως να κάνω το πιο μικρό βηματάκι. Εγώ ακολούθησα τα ίχνη σου, πάτησα πάνω τους σαν να ακροβατώ ανάμεσα στο σίγουρο και στο μετέωρο και έκρυψα την παλάμη μου μέσα στη δική σου.
Σου είπα "Θα φύγω γρήγορα", μου ψέλλισες το "Μείνε λίγο ακόμη" και έμεινα για πάντα και ακόμα είμαι εδώ. Κοιτούσες μέστα μάτια μου και εγώ πάλευα μην ακουστούν οι φωνές που είχα μέσα μου, μην γλιστρήσουν στα χείλη μου και προδοθώ.
"Πάρε με αγκαλιά..."με πρόδωσε με θράσος ο ψίθυρος μου. Άπλωσες τα χέρια σου, σε τύλιξα με τα δικά μου. Η ένωση, μια επαφή πέρα απο το εγώ και το εσύ, μακριά απο το χώρο και το χρόνο, απο το πριν και το μετά, απο τον αόριστο και το μέλλοντα, απο υποσχέσεις και δηλώσεις. Ένιωσα τους σφιγμούς σου να συνοδεύουν την καρδιά μου. Η εισπνοή μου γινόταν εκπνοή σου. Ήταν τόσο δυνατό για να το πιστέψουμε. Τόσο μοναδικό για να το ξεχάσουμε. Τόσο ανυπεράσπιστο για να το προστατέψουμε. Τραβηχτήκαμε. Μου είπες πως το αξίζουμε. Αξίζουμε αυτό που ζούμε, αυτό που θα ζήσουμε.
Ίσως και εσύ, σκέφτηκα, αν κάποτε περάσεις απο εδώ, τυχαία μετά απο χρόνια, να ανοίξεις διάπλατα, κάποια καλά κλειδωμένη σου πόρτα. Σφαλισμένη γερά, με σκουριασμένες αλυσίδες και λουκέτα. Σαν μια φυλακή που όλες σου οι δυνάμεις έχουν επιστρατευτεί να κλειδώνουν και να επιβλέπουν, πάντα απο απόσταση. Να αρνούνται, σαν προδότες. Δωμάτιο με υγρούς τοίχους, μα με θέα στο πέλαγος και φόντο δύο φεγγάρια, το ένα να καθρεφτίζεται μέσα στο άλλο. Και εσύ, μπορεί να θυμηθείς για μια στιγμή το άγγιγμα μου και να νιώσεις τα χέρια μου γύρω απο το λαιμό σου. Ίσως αισθανθείς και το κρύο εκείνου του χειμώνα και παραξενευτείς που σε διαπέρασε. Ακόμα και τα γέλια μας μπορεί να ακούσεις καθώς θα βλέπεις τα κορμιά μας να υψώνονται αγκαλιασμένα και να σκορπίζονται στο σύμπαν. Και θα απορείς πως γίνεται, ένα μόνο σκαλοπάτι να μας έφτασε τόσο ψηλά. Τότε, ίσως συλλαβίσεις δειλά το όνομα μου. Με ακούσεις να στο προφέρω όπως τότε, σαν να σου συστήνομαι.

Οι φωνές των φίλων μου με επανέφεραν στην πραγματικότητα. Θυμήθηκα τη σιωπή σου και έτρεξα μακριά με σκυμμένο το κεφάλι... "Δεν θα ξαναπεράσω απο εδώ" σκέφτηκα δαγκώνοντας τα χείλη. Και το "εδώ" είσαι εσύ. Ένα "εδώ" τόσο κοντινό και τόσο μακρινό μαζί, που συχνά γίνεται "εκεί", άπιαστο και ακατόρθωτο, ανέγγιχτο και άϋλο, σκοτεινή και θαμμένη ανάμνηση. Και άλλες φορές, σαν σήμερα, ανοίγει μια αυλαία και ξεπηδάμε απο μέσα της εμείς με φανταχτερά κουστούμια και λαμπερά βλέμματα, με τα χρώματα της ίριδας στο πέτο. Εσύ να μου φτιάχνεις στεφάνια με σπάνια λουλούδια και εγώ να αφήνω στην χούφτα σου ένα μπουκέτο αστέρια. Πρωταγωνιστές σε μια παράσταση χωρίς σκηνικό, μονάχα εμείς και τα πρόσωπα μας, χωρίς μάσκες, τα βλέμματα μας χωρίς βροχές, τα σώματα μας χωρίς πληγές.
Μένουμε αιώνες στη σκηνή και κοιταζόμαστε σαν να είναι η πρώτη φορά και νιώθω το πρώτο ρίγος να με διαπερνά και τον τελευταίο φόβο να σβήνει, σαν να μην γνωρίζω το τέλος, σαν να μην το είδα ποτέ.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

10+1 Άχρηστα Πράγματα για την Day-Dreamer...

Ήταν ένα ηλίολουστο πρωινό όταν η day-dreamer, αγουροξυπνημένη, φορώντας τις ροζ πιτζάμες της, τις παντόφλες κουνελάκια και έχοντας στα μαλλιά μπικουτί ετοιμαζόταν να φτιάξει τσαί, παρατήρησε κάτω απο την πόρτα ένα βιολέτι φάκελο.
Τον άνοιξε προσεχτικά...
Ήταν μια πρόσκληση απο την φιλενάδα της την Christina Noe...
"Μμμμ...Να είναι πρόσκληση για να την συνοδεύσω στο Φεστιβαλ στις Κάννες... Για κάποιο φιλανθρωπικό gala... για ανελέητο shopping σε Ευρώπη και Αμερική... ή μήπως... μπααααα... προσκλητήριο γάμου δεν μου φαίνεται..." σκέφτηκε.

"Πω πω... Πρέπει να ομολογήσω... 10 συν 1 άχρηστα πράγματα για μένα;;;Ακόμα καλύτερα!!" συνέχισε η day-dreamer μόλις διάβασε την πρόσκληση.
Πήρε λίγο χρόνο για να ξυπνήσει και να πιεί το τσαγάκι της και άρχισε να γράφει...

1. (Μου πήρε λίγα λεπτάκια για να σκεφτώ το υπαριθμόν ένα άχρηστο για μένα πράγμα) Κάνω συνέχεια όνειρα και σχέδια... ακόμα και για 10 χρόνια μετά... Στα τρένα, στα λεωφορεία, όταν οδηγώ, όταν περπατάω, πριν κοιμηθώ και όταν ξυπνήσω. Δεν με πειράζει αν δεν υλοποιηθούν, μου αρκεί που έχω πλάσει στο μυαλό μου τα θέλω και τις επιθυμίες μου. Νιώθω ζωντανή και ελεύθερη μέσα στον κόσμο των σκέψεων μου, ικανή για τα πάντα ακόμα και τα πιο ακατόρθωτα!
2. Ποτέ δεν συμπαθούσα τα παιδιά, μου περνούσαν πάντα αδιάφορα, καμιά φορά μου φαίνονταν και ενοχλητικά. Ο Θεός όμως έκανε αυτό που χρειαζόταν για να τα
λατρέψω. Εδώ και ένα χρόνο κάνω ιδιαίτερα σε παιδάκια και είναι η καλύτερη μου! Έχω πλησιάσει τον κόσμο τους και έχω καταλάβει πόσο εξαιρετικές είναι οι ψυχούλες τους. Πόσο ανώτερα είναι απο τους "μεγάλους". Έχω πάρει σπουδαία μαθήματα απο τους μικρούς μαθητές μου. Παίζουμε το παιχνίδι της ανταπόδωσης : Αγάπης- Γνώσης.
3. Η καλύτερη βραδιά για μένα είναι... ένα τραπέζι δίπλα στο κύμα... με όμορφες γεύσεις και κόκκινο κρασί. Η καλή παρέα πρωταγωνιστεί στο σκηνικό της ιδανικής βραδιάς.
4. Για να πιάσουμε και λίγο διαπλανητικά το θέμα: Ανήκω στο ζώδιο του Ζυγού. Ο ωροσκόπος μου: Λέων. (προσπαθω να θυμηθώ και άλλα απο το ζωδιακό μου χάρτη για να ενισχύσω λίγο το πλανητικό σύνδρομο) Έχω επίσης την Αφροδίτη στο Σκορπιό και την Σελήνη στον Καρκίνο!
5. Μικρή ήμουν το απόλυτο αγοροκόριτσο. Τα πόδια μου ακόμα είναι γεμάτα απο χτυπήματα με το ποδήλατο! Άλλαξαν οι εποχές, άλλαξα και εγώ... Πλέον περνάω αρκετές ώρες στον καθρέφτη και κάποιες φορές η προετοιμασία μου πριν την έξοδο είναι αρκετά χρονοβόρα.
6. Πιστέυω στην Αγάπη που αντέχει τα πάντα. Στον Έρωτα που ανανεώνεται για μια ζωή και οτι κάπου εκεί έξω... υπάρχει το άλλο μας μισό. Θα γίνουν πολλά... θα δοκιμαστούμε πολύ μέχρι να το βρούμε, έτσι ώστε όταν επιτέλους έρθει στο δρόμο μας να το εκτιμήσουμε και να το κρατήσουμε κοντά μας.
7. Είμαι αρκετά πεισματάρα. Δεν θέλω απλά να γίνει αυτό που θέλω αλλά και τη στιγμή που το θέλω.
8. Στον Έρωτα αργώ να ενδώσω... Αλλά όταν το κάνω... Φτάνω στα άκρα!
9. Δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματα μου. Όταν δεν συμπαθώ κάποιον ή όταν δεν μου αρέσει κάτι... θα εκφραστώ!
10. Συχνά είμαι πολύ απαιτητική με τον εαυτό μου και αυτό είναι κύρια πηγή άγχους!


Και το +1 Το Καλόοοο!!!
Φεύγω για Σπέτσες την Πέμπτη!!! Την Επόμενη εβδομάδα... για Τήνο και Μύκονο Και Αμέσως μετά Ζάκυνθο!

Στέλνω προσκλησούλα στην Φίλη μου Dust in The Wind στα αγόρια της παρέας: gianni και παλαλός και πολλές ακόμα σε όσους δεν έχουν παίξει το παιχνίδι και θέλουν να αποκαλυφθούν! Η πρόσκληση είναι ανοιχτή, δεν θέλω ντροπές!!!
Σας Φιλώ!!!