Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Κύκλος με τη Διάφανη Κιμωλία



Και ντύθηκα τα ρούχα της αλήθειας μου, αυτά που είχα αφήσει καιρό στα συρτάρια της σιωπής. Και βγήκα έξω, στον κόσμο, στις φωνές, και περπάτησα ξυπόλυτη, γιατί η αλήθεια δεν σου αφήνει πληγές. Και ένιωσα ελεύθερη απο σένα και απο μένα, απο περασμένα και περαστικά. Κάηκα σε μια άυλη φλόγα, τότε, θυμάσαι; Κοίτα τα χέρια μου, αγνά ακόμη είναι. Δεν σε φοβούνται πια. Και αν τα αγγίξεις δεν θα σε νιώσουν, έμαθαν και αυτά, να ξεχωρίζουν τις μάσκες απο τα φωτεινά πρόσωπα, να διακρίνουν τους υποκριτές απο τους κριτές, τους ερωτευμένους από τους τυφλωμένους, την νίκη απο την συνθήκη, την αποπλάνηση απο την περιπλάνηση, την αίτηση απο την παραίτηση, την αίσθηση απο την παραίσθηση, το χαμόγελο απο τον περίγελο...
Γέλασα και γελάστηκα, βίωσα το διωγμό από μια γη που δεν μου άνηκε ποτέ. Προς τι η λύπη τότε, αγαπημένε μου; Μια συνάντηση ήμασταν, τυχαία μες στο πλήθος. Δυό λέξεις γίναμε στον αιθέρα, έτσι μόνο συναντήθηκαν τα χείλη μας. Εγώ το "καλώς ήρθες" και εσύ το "Αντίο".
Το τυχαίο ποτέ δεν έγινε μοιραίο. Παρέμεινε λαθραίο βλέμμα μεταξύ δύο αγνώστων στο μονοπάτι του αναπάντεχου και ύστερα πλάτη, βήματα... που δεν κατάλαβα ακόμη αν ήταν αργά και λιθόστρωτα ή γρήγορα και ανάλαφρα. Μα δεν έχει πια σημασία. Όταν κλείνει ο κύκλος, δεν έχει σημασία τι χρώμα είναι η κιμωλία, σου αρκεί το σχήμα. Και βάζεις στο κέντρο του μια σπίθα και προσμένεις να γίνει πυρκαγιά και να τον κάψει.
Ένας κύκλος, λένε, αποτελείται απο άπειρα σημεία. Ο δικός μας είναι μετρημένος στα δάχτυλα. Καταδικασμένος απο την σύλληψη του. 'Αλλο λίγο μένει για να κλείσει ο κύκλος μας... τα χέρια μας θα κρατήσουν την ίδια κιμωλία και θα σχεδιάσουν την μοίρα μας. Το τέλος θα βρεί την αρχή, θα μας μπερδέψει τόσο πολύ αυτό το παιχνίδι που δεν θα γυρίσουμε ποτέ ξανά σε αυτό.
Ύστερα θα βάλουμε τα κρύα μας δερμάτινα γάντια και θα δώσουμε τα χέρια, σαν σύμμαχοι. Σύμμαχοι στην ψυχρή εκτέλεση του ονείρου. Δεν είναι πια δικό μας, μην φοβάσαι. Κλείσε τα μάτια για να καταφέρεις να νιώσεις τις στιγμές σου απο δω και πέρα. Σου άρεσε πάντα να κλείνεις τα μάτια και εγώ σου φώναζα να βλέπεις το φως, το ηλιοβασίλεμα, τα χρώματα.
Σβήσε το φως, είναι αργά για θαύματα. Ο κύκλος δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος... μόνο κλείνει.

18 σχόλια:

Madame de la Luna είπε...

Εντάξει. Με έβαλες πάλι να σκέφτομαι... το κοινό μας μήκος κύματος και πόσο όμορφα γράφεις (κι ας βάζεις εσύ πάντα μπροστά τη μετριοφροσύνη σου). Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να τα εκφράσω έτσι, αλλά το ξέρεις πια νομίζω, πως έτσι καταβάθος τα νιώθω. Και τα νιώθω έντονα. Φιλί!

palalos είπε...

εξαιρετικό κείμενο,μπράβο!

. είπε...

Κάθε που ένας κύκλος κλείνει ένας καινούργιος ανοίγει.

Ο λόγος σου εξαιρετικός.Οι λέξεις σου δυνατές. Συγχαρητήρια!

giannis είπε...

apla yperoxo..............

faraona είπε...

Aς κλεισει μια ωρα αρχιτερα αυτος ο κυκλος θα ειναι καλυτερα και για τους δυο νομιζω.
Η ζωη ειναι τοσο μα τοσο μικρη...

καλημερα

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

"Του κύκλου τα γυρίσματα και του τροχού που ανεβοκατεβαίνουν, που ώρες ψηλά και ώρες στα βάθη πηγαίνουν..." Ερωτόκριτος

Ωραία πένα, ωραίο συναίσθημα κι εγώ μαζί σου! Ό,τι τελειώνει καλή μου άφησέ το, μην το αναβιώνεις...

Χαίρομαι για 'σένα, αλήθεια!

"Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάθηκε..." Καβάφης

Ανώνυμος είπε...

Σε ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή. Νιώθεις βαθειά, πληγώνεσαι, αγαπάς με δύναμη, περπατάς στην κόψη του μαχαιριού και μαθαίνεις. Γέμισε τις αποσκευές για να σε μάθεις. Είναι πολύτιμο.

Είσαι εξαιρετική

day-dreamer είπε...

ΑΡΧΙΚΑ ΖΗΤΏ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ...!!! Η ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ...!

Madame de la luna μου γλυκειά και αγαπημένη...
Σημασία έχει που τα νιώθουμε έντονα και ζωντανά...
Αυτό είναι αρκετό!
Χαίρομαι που για ακόμη μια φόρα μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Με γεμίζεις ζεστασιά!
Φιλί Φιλί!

day-dreamer είπε...

Παλαλέ μου σε ευχαριστώ πολύ!
:) :)
Είναι το βάρος τον συναισθημάτων που το πλάθει έτσι!
Σε φιλώ!

day-dreamer είπε...

Ανασαιμιά μου καλώς ήρθες!
Το πιστεύω και εγώ αυτό...
Δεν ξέρω όμως τι μου είναι προτιμότερο...
Κάθε που κοιτάω πίσω με νοσταλγιά... στρέφομαι και στο μέλλον, στα καινούργια και στα απρόσμενα με τόση λαχτάρα, σαν σωτηρία...

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ! :)

day-dreamer είπε...

Γιάννη μου χαίρομαι που σου αρέσουν οι σκέψεις μου!
Σε ευχαριστώ πολύ!!!

day-dreamer είπε...

Faraona μου,
έλα όμως που άργησε να κλείσει...
και αυτό σε πάει πίσω...
και άλλες φορές σκέφτομαι πως κλείνει τόσο νωρίς... και ήθελα κι άλλο κι άλλο κι άλλο...
Ανάμεικτα συναισθήματα...
κάποιες στιγμές ξυπνάει το πρέπει μου, το ώριμο, το σίγουρο και κάποιες άλλες αναδύεται το μικρό παιδί που το στερούν το παιχνίδι... που χάνει την παρτίδα!

Φιλάκια πολλά

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

"βίωσα το διωγμό από μια γη που δεν μου άνηκε ποτέ"
Ποτε μαθαινουμε στ'αληθεια τί μας ανηκει και τί οχι...; Μονο οι στιγμες μας ανηκουν και ισως,καποιες στιγμες, αυτη η γη σου ανηκε...

Βιωσα το κειμενο σου λεξη-λεξη...Χαθηκα στις αληθειες του...
Πραγματικα ειναι πολυ ομορφο, μπραβο!
Με παρεπεμψες σε ενα αγαπημενο μου βιβλιο που αν δεν το εχεις διαβασει στο προτεινω ("το ροκ που παιζουν τα ματια σου", Σταυρος Σταυροπουλος)

Καλως σε βρισκω κι εδω!
Φιλια!

day-dreamer είπε...

Κοπελίτσα με το καναρινί φόρεμα...

αχχχ...
αυτή η Αλεξάνδρεια...!
Τι όμορφα κομμάτια μου έγραψες!
Να ξερες πόσο ηρέμησα όταν σταμάτησα να αναβιώνω...!

Αποχαιρετώ αλλά είναι σκιά μου...!
Θα παλέψω και πάλι και πάλι και πάλι!
Σε ευχαριστώ πολύυυυυυ!!!
Μάκια Πολλά!

day-dreamer είπε...

Freedula μου...
Με έκανες και κοκκίνισα! χαχα...
Καλή μου τι όμορφα λογάκια!
Να ξέρεις οτι πάντα με αγγίζουν τα σχόλια και τα κείμενα σου!
Η πιο δύσκολη διαδικασία ειναι η γνώση... και η πιο μακρινή διαδρομή η επίγνωση!
Συνεχίζω στα δύσκολα και στα μακρινά...!
ΣΕ ευχαριστώ ιδιαίτερα για όλα!:) :) :) :)
Σε γλυκοφιλώ!

day-dreamer είπε...

Πρωτόπλαστη μου καλώς ήρθες στα μέρη μου! Ελπίζω να σου άρεσε εδώ! :D
Ίσως για κάποιες στιγμές να μου άνηκε "αυτή η γη" ίσως πάλι και εγώ να της άνηκα πολύ περισσότερο!

Είναι ωραίο το "χάσιμο" στην αλήθεια! Χαίρομαι που πέρασες και το μοιράστηκες!

Σ'ευχαριστώ πολύ!
ΥΓ: Το βιβλίο θα το ανακαλύψω ;)

giannis είπε...

day d mas leipeis ...ola kala????

Christina Noe είπε...

....και μην ξεχνάς μικρέ μου εαυτέ πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν μ'ένα 'γειά'....

Ελπίζω να είσαι καλά!

Φιλιά πολλά!