Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Τα Γενέθλια του κ. Εξαρτάται

Το θυμάσαι καλά... Δεν μπορεί να κάνεις λάθος. Σήμερα έχει γενέθλια. Και γκόμενα καινούργια έχει αλλά δεν φαίνεται να το θυμάσαι τόσο συχνά. Σου το είπε ανοιχτά σε ένα απο αυτά τα ηλίθια τυπικά τηλεφωνήματα που παίρνει ο ένας τον άλλον έτσι για να το παίξει large και οτι δεν τρέχει τίποτα και "απλώς πήρα να δω τι κάνεις". Εννοείται όχι για επανασύνδεση. Είναι αυτές οι κλήσεις οι κοφτές, που τις καταλαβαίνεις πριν να δεις την αναγνώριση. Χτυπάνε δειλά, το πολύ μέχρι τρείς φορές. Βλέπουν πως δεν το σηκώνεις και το κλείνουν και μετά δεν ξαναπαίρνουν. Μέχρι που έρχεται η μέρα που και αυτά τα τυπικά σταματούν και αρχίζει η σιωπή και μπαστακώνεται η απουσία μεστο σπίτι σου και αγγίζει όλα σου τα πράγματα. Μέχρι και στο κρεβάτι σου ξαπλώνει η αναιδέστατη και διεκδικεί το σεντόνι σου.

Το θέμα τελικά είναι οτι σήμερα έχει γενέθλια... η μάλλον το θέμα είναι οτι μαζί με γενέθλια "υπάρχει κάτι καινούργιο στη ζωή" του. Στο είπε με καμάρι. Και αυτό είναι και σχέση. Και αυτό σου το είπε με καμάρι. Όχι σαν εσένα... που σου έλεγε να ζείτε το τώρα και να είστε καλά και οτι δεν μπορεί τις σχέσεις. Και εσύ τα κατάπινες αμάσητα και σ' άρεσε και η γεύση.

Και τον ρώτησες δεν άντεξες... πώς και με εκείνη δεν αναδύεται το ψυχολογικό του σύμπλεγμα περί δέσμευσης. Την απάντηση τη θυμάσαι. "Εξαρτάται". Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό απο το να σε ξυπνάει η μάνα σου σάββατο πρωί στις 8 με την ηλεκτρική σκούπα και απο το άκουσμα του "εξαρτάται". Γιατί όταν ο Αριστοτέλης ανέπτυσσε την θεωρία του περί της τελειότητας της μεσότητας, σαφώς και δεν συμπεριέλαβε την περίπτωση του "εξαρτάται".
( ΝΑΙ- εξαρτάται- ΟΧΙ. ) Και αυτό το "εξαρτάται" κάποιες φορές είναι τόσο βασανιστικό, όχι γιατί είναι αβέβαιο αλλά επειδή κρύβει μέσα του την αλήθεια που δεν σου αποκαλύπτεται ποτέ. Και το νιώθεις ώρες ώρες σαν το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας. Κάθε σταγόνα και "εξαρτάται", αργά και βασανιστικά. Μόνο που αυτή η σταγόνα ποτίζει μέσα σου και γίνεται χείμαρρος και σε πνίγει. Με τον καιρό το συνηθίζεις και μαθαίνεις κολύμπι.

Σκέφτηκες να τον πάρεις να ευχηθείς. Όχι σου έλεγαν όλες οι φωνές μέσα σου. Για πρώτη φορά, καρδία, λογική και ένστικτο συμφωνούσαν. Μέχρι και η καρδιά πήγε με το μέρος τους. Φαντάσου πόσο πόνεσε. Αυτά γίναν το προηγούμενο βράδυ. Γιατί σήμερα, ανήμερα της γέννησης του ακατανόμαστου ξύπνησες με τσαμπουκά. Στρίμωξες όλες σου τις υποχρεώσεις και εξόδους τόσο πολύ που δεν προλαβαίνεις να βρεις το όνομα του στη λίστα του κινητού. Κακώς υπάρχει ακόμα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ενώ ετοιμαζόσουν να φύγεις και είχες ξεχαστεί ανάμεσα στα φρου-φρου και τα αρώματα, το κινητό άρχισε να κουδουνίζει μανιασμένα...καλώς τα δέχτηκες, το είχες βάλει και υπενθύμιση... τότε, τον καιρό της χάριτος. Διαγράφεις, απαξιείς και βγαίνεις απο το σπίτι. Θα ξεχαστείς, έχεις βάλει τα δυνατά σου να προσπεράσεις. Πως κατά μια διαβολική σύμπτωση άκουγες απο παντού την σημερινή ημερομηνία, ανεξήγητο. Μπήκες στο αυτοκίνητο και άνοιξες το ράδιο. "Παρασκευή σήμερα 3ο του Μάη, Καλημέρα σας!" είπε η εκφωνήτρια με αισθησιασμό 9 το πρωί. Ποιός τους είπε οτι έχουμε ανάγκη απο υπενθύμιση της ημερομηνίας και στο λένε κάθε λίγο και λιγάκι δεν ξέρω. Έβαλες CD. Απορροφήθηκες μέσα στο πλήθος των υποχρεώσεων που ανέλαβες για σήμερα και τις έκανες τόσο ευχάριστα, τόσο πρόθυμα σαν να ήταν πράγματι σωτήρια για σένα. Μα ήταν;
Σκοτείνιασε... μετά απο πολύ τρέξιμο πήρες το δρόμο του γυρισμού και ένιωθες τόσο απαλλαγμένη που δεν υπέπεσες στον πειρασμό... που προσπέρασες. Και πάνω στην απελευθέρωση και στην ηρεμία ήρθε ένα τραγούδι, λες και κάποιος που σε κοιτούσε απο μακριά, μόνη στο αυτοκίνητο με τα παράθυρα ανοιχτά να οδηγείς αμέριμνη και να νιώθεις σαν νικητής στο γύρο του θριάμβου πάνω στο χρυσό σου άρμα... πάτησε το play και σου έβαλε τρικλοποδιά. Σαν απομηχανής Θεός που δεν ήρθε για να σε σώσει αλλά για να δοκιμάσει τις αντοχές σου, "Το πιο ωραίο τίποτα" της Ευσταθίας άρχισε να παίζει...

Γύρισες στο σπίτι, έψαξες, το βρήκες και του το έστειλες. Τι κακό μπορεί να κάνει ένα τραγούδι; Πόσο χαμηλά μπορεί να σε ρίξει μια ευχή;
Αδυναμία δεν είναι η Αγάπη. Αδυναμία είναι να την αγνοείς. Να μη λες ευχαριστώ.

Χρόνια σου Πολλά. Και αυτό δεν δέχεται "εξαρτάται"...


Το πιο ωραίο τίποτα- Ευσταθία

Θυμάμαι πως τις πιο ηλιόλουστες γιορτές
τις περάσαμε μαζί εμείς οι δυο
τις εξασφαλισμένες μας τις Κυριακές
μέσα στο σπίτι με dvd και παγωτό
Θυμάμαι επίσης μια μικρή εκδρομή στην εξοχή και τ΄άρωμά σου
κι όλα αυτά όχι βέβαια επειδή σήμερα έχεις τα γενέθλιά σου

Χρόνια πολλά χρόνια σου πολλά μωρό μου
όμορφα κι ευτυχισμένα
σ΄έχω πάντα μέσα στο μυαλό μου
να΄σαι καλά έστω και χωρίς εμένα
Τις πιο μικρές κι αθώες μας στιγμές
τα πιο ανούσια πράγματα του χθεςτο πιο ωραίο τίποτα μαζί σου το΄χω ζήσει
Όλα τα ηλίθια ανέκδοτά μας
και όλα αυτά που γίνανε δικά μας
ένα χαλασμένο μηχανάκι που μας άφηνε στο δρόμο
θα μου λείψει

Θυμάμαι πράγματα θυμάμαι εποχές
μα τι βγαίνει απ΄όλα αυτά στ΄αλήθεια δε γνωρίζω
μια σχέση που ξεκίνησε μετά Χριστόν
στην Αθήνα μέσα σ΄ένα λεωφορείο γκρίζο
Κι όταν τα θυμάμαι όλα αυτά
κάτι με πιάνει και το μυαλό θολώνει
κοιτάζοντας τα ζευγαράκια μεσ΄τα μπαρ
από πείσμα λέω καλύτερα που είμαι μόνη

11 σχόλια:

giannis είπε...

ax!!!!!
th kataliksi tou keimenou sou me to minima pou efyge ginotan na thn eixa apodextei kgo...
mhn eiste sklires gamoto...k eseis pate mprosta sth zoh sas.. ena thlefono , etsi gt htan kommati apo sas...shmantiko...k as einai allou tora, k as eipothikan k eksartatai..

k simfono...adynamia den einai h agaph....
dreamer....ase me na dream...k as panta kataligo na scream

day-dreamer είπε...

Σου φαίνεται αυτό σκληρότητα;
Είμαστε τρυφερά πλάσματα...
Γιάννη δεν πειράζει ρίσκαρε να dream :) και το scream καλό κάνει... Είναι εκτόνωση!
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Να μετανιώνεις για όσα δεν έκανες, για όσα ένιωσες και δεν έδειξες. Η αξιοπρέπεια έχει άλλο πρόσωπο από αυτό που συνήθως την βάζουμε να φοράει.

Χαμογέλα!

day-dreamer είπε...

Πολύ όμορφα λόγια freedula. Και αισιόδοξα! Σ'ευχαριστώ πολύ...
Καλώς Ήρθες :)

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ πλησιάζουν κάποια γενέθλια που δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω πως ξέχασα.

τι άβολες στιγμές.

τι ωραίοι στίχοι.. το βαλα πμ στο μσν
"το πιο ωραίο τίποτα μαζί σου το χω ζήσει". αυτό το "δε θέλω σχέση" είναι πολύ σκότωμα ρε. κι αν είσαι τόσο ερωτευμένος κάνεις λες και δε σε πειράζει. "το καταπίνεις και σ'αρέσει κι η γεύση"..

αχ αχ..

πρώτη φορά μπαίνω στο μπλογκ σου,μάρεσε πάρα πολύ!

ΥΓ ποτέ ξανά με Δίδυμο =Ρ

nelly είπε...

καποια στιγμη θα λες "καλυτερα που ειμαι μονη" και δε θα ναι απο πεισμα...θα το λες και θα το εννοεις...τοτε θα εχει ερθει η λυτρωση...

Christina Noe είπε...

Θα το κάνω στέκι μου το blog σου.Θα έρχομαι συνέχεια με τον ενθουσιασμό του μικρού παιδιού να τα λέμε,να τα κλαίμε κι ότι άλλο θες.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα τυπικά της "μετά χωρισμού εποχής"?
Ένας απο τους δύο πάντα πονάει,πάντα μετράει τις λέξεις,κρατάει λογαριασμό στα γιατί.Είναι σαν το τσιγάρο ο χωρισμός,πρέπει να το κόψεις μπαμ και κάτω!!!
Φιλιά πολλά!!

day-dreamer είπε...

@ to_koritsi_pu_i8ele_polla το θέμα είναι ότι δεν τα έχεις ξεχάσει... Όντως άβολες στιγμές. Είσαι μεταξύ πρέπει και θέλω. Σε μένα συνήθως υπερισχύει το δεύτερο, καλώς ή κακώς!
Καλώς Ήρθες κοριτσάκι!!! :)

ΥΓ: Έλα που με τραβάνε οι άτιμοι!Πού να το φανταζόμουν;

Nelly μου...
είναι όντως λύτρωση το "μόνη";
Αν ο άλλος δεν αξίζει θα μου πεις σίγουρα είναι...
Καλώς Όρισες :D

day-dreamer είπε...

Αχ Χριστινάκι πόσο δίκιο έχεις...
Όπως έχει γράψει και η Δημουλά...
Η μνήμη
κύριο όνομα των θλίψεων
ενικού αριθμού
μόνο ενικού αριθμού


Μάλλον γιατί μόνο ο ένας θυμάται, μόνο ο ένας μετράει τις ώρες, τις μέρες, τις νύχτες και ζυγίζει τις λέξεις και τα συναισθήματα!
Και δύσκολο που είναι αυτό το μπαμ και κάτω...! Το απότομο... Να είχε manual η καρδιά, τι καλά που θα ήταν...!!!

Να έρχεσαι Χριστίνα μου και εγώ με ενθουσιασμό και χαρά θα σε καλοδέχομαι! :)

Φιλάκια Πολλά και απο μένα!

Madame de la Luna είπε...

Η συνέπεια προς τα συναισθήματα μας είναι πάνω απο "πρέπει" και "δεν πρέπει", που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν κατάλαβα ποιος έχει δικαίωμα να τα υπαγορεύσει στους άλλους. Καλημέρα σου...

day-dreamer είπε...

madame de la luna μόνοι μας τα υπαγορεύουμε στον εαυτό μας. 'Αγραφοι εγωιστικοί νόμοι που πρέπει να υλοποιήσουμε και να φέρουμε εις πέρας με όποιο τίμημα...!
Τα φιλιά μου!