Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Για Όλα Φταίνε οι Γκόμενες (;)

Κοιτάζω γύρω μου.
Εμφανίσεις για το Θεαθήναι...
Φουστανάκια, μαλλάκια. Ίδιες όλες. Ίδιο ύφος και ποιότητα
Αυτό παρήγγειλαν οι άντρες και αυτό γεύονται.
Ή μάλλον δεν ξέρω κατά πόσο το γεύονται και τι γεύση έχει.
Δεν θέλω να πω πολλά. Δεν ξέρω πόσοι διαβάζουν και πόσοι συμφωνούν αλλά ούτε και πόσοι κατάλαβαν. Απλώς κουράστηκα τις κόπιες και το μοντέλο της γυναίκας να είναι συγκεκριμένο Να φοράμε λίγα για να τραβήξουμε τα βλέμματα και αν δεν βάλεις τα λαμέ σου στο μπαράκι νιώθεις εκτός θέματος. Με πρότυπο ομορφιάς τη Βανδή και την Τζούλια δεν θα ζήσω. Μα ποιός ψάχνει την ουσία σε αυτή την πόλη; Και αν του τύχει και την βρει την αντέχει;
Άλλωστε το ξέρω: Θέλει κόπο η ουσία ενώ το βρακάκι της κυρίας με τα λαμέ φαίνεται εύκολα.
Ίσως πάλι υπερβάλω. Απλά είναι άγραφος νόμος. Και εγώ με τους νόμους δεν τα πήγα ποτέ καλά.

Δεν θα κάτσω να ψάξω ποιός φταίει, τα media ή το μυαλό μας. Δεν με απασχολεί.
Το μόνο που ξέρω είναι πως λάμπει η απλότητα, χωρίς πολλές ιστορίες και φτιασίδια.
Και αν τα μάτια σου δεν είναι μεγάλα, μη τα τρελάνεις στο μολύβι και στα smokey eyes. Αρκεί που είναι λαμπερά και "ομιλητικά". Καθρεφτίζεται η ομορφιά και η αλήθεια του ανθρώπου στο χαμόγελο του, χωρίς τακούνια και ντεκαπάζ.
Ποιός γεννιέται αψεγάδιαστος; Άνθρωπος είναι εκείνος που δέχεται τα ελαττώματα του και τα στολίζει με το χαμόγελο του, την προσφορά και την αγάπη του για τους άλλους.

Θα φορέσω τον εαυτό μου το καλοκαίρι.
Ελπίζω να φορεθεί πολύ φέτος και ας μην είναι της μόδας.


Οι υπόλοιπες ας ταϊσουν τα ψάρια...

3 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

"Να 'σαι περίφανος για ότι είσαι...
Ότι κι αν είσαι...
Είναι καμάρι σου και μαγκιά σου...
Κι αμα δεν μοιάζεις μ' αυτούς
τους γ@μημένους αστούς
τότε να χαίρεσαι γιατί αυτή ειν' η ομορφιά σου...
Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι άσχημο...
Μόνο κλισέ που διαφορές δεν επιτρέπουν...
Εγώ πιστεύω υπάρχει μόνο ομορφιά...
Και μάτια που δεν έχουν μάθει να την βλέπουν..."
(http://www.youtube.com/watch?v=oNWuYD-GA_g)

Οι γυναίκες γίναν "γκόμενες" και οι άντρες "φούσκες"...
Πφφ.. Απλά αδιαφορώ... Ο καθένας ότι έχει προβάλλει... Κι όσοι δεν έχουν περιεχόμενο, επιζητούν την προσοχή με το απέξω τους...
Όμως όσο όμορφο κι αν είναι το περιτύλιγμα, πάντα σχίζεται, κι αν το μέσα είναι άσχημο, το δώρο χάνει την αξία του, τι να το κάνεις ?
Από ωραία κορμιά, άδεια μυαλά και ψυχές σάπιες χορτάσαμε...
Στα εσώτερα λίγοι εισχωρούν και χωρούν, αλλά εκείνοι είναι που γεύονται τ' αληθινά...
Σόρρυ για το τεράστιο σχόλιο, απλά τα 'χω βαρεθεί όλα αυτά που αντικρίζω εκεί έξω...


(Ααα, κι επειδή πρόσεξα αυτό με τα ψαράκια... Αν θες να είναι εκεί που το βάζεις, χωρίς να χρειάζεται να το ποστάρεις κάθε φορά που έχεις νέα ανάρτηση, πήγαινε ΔΙΑΤΑΞΗ--> Προσθήκη Gadget --> HTML/JAVASCRIPT
Κάνε επικόλληση τον κωδικό, αποθήκευσε και μετά θα σου εμφανιστεί πάνω δεξιά... Σείρε το προς τα αριστερά εκεί που θες να φαίνεται και ξαναπάτα αποθήκευση (στην πάνω δεξια αποθήκευση αυτή τη φορά, πάνω απ' το "προεπισκόπιση") και θα έχεις τα ψαράκια σου στη θέση τους...)

Καληνύχτες...

:)

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο εχεις. Καρμπόν όλες. Μικρές, μεγάλες, πιο μεγάλες. Ιδιες. Ιδια ρούχα, ίδιο στυλ, ίδιο μαλλί, ίδιο γυαλί.

Ηλίθιες μαριονέτες. Καλά μας κάνουν. Σε όσες δηλαδή. Γιατί καμαρώνω που δεν ανήκω εκεί. Κι ας με κατηγορίσουν

Σκιά με παλμό είπε...

Δε μπορείς να κάνεις μια μεγάλη αλλαγή μέσα στη μάζα, διότι θα γίνει αντιληπτή. Θα θέσεις όμως τις βάσεις μιας αλλαγής που μακροπρόθεσμα θα δώσει αποτέλεσμα... Αυτή είναι η αρχή της προπαγάνδας... Και σας προκαλώ, ψάξτε καλά την ιστορία μας από το '90 μέχρι και σήμερα. Είναι εμφανής η πορεία μας προς τη πυρπόληση της διαφορετικότητας, η αποθέωση του φτηνού και γρήγορου από το σύνθετο και δύσκολα αντιληπτό. Αν όλα όμως αυτά γίνονταν πράξη σε μια μέρα όλοι μας (πιστεύω θα είχαμε αντιδράσει), τώρα όμως σιωπηρώς συνυπογράφουμε τη δική μας μαζικοποίησης στο βωμό της επιβίωσης... Ήταν στο χέρι μας? Τι κάνουμε...?

Φανταστείτε να αισθανόμαστε όλοι σαν ένα, να φερόμαστε σαν ένα, να ζούμε σαν ένα....