Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Η Απορία του Καλού Μήνα...

Πώς ξεχνούν οι Ά λ λ ο ι;


Πώς γιατρεύουν τις πληγές τους;

13 σχόλια:

Elen Chamelen είπε...

Βλέποντας το βίντεο ένιωσα έντονο το συναίσθημα της ελευθερίας.
Μάλλον με αυτόν τον τρόπο να γιατρεύουν τις πληγές τους.
Μάλλον δεν ξεχνούν ποτέ.
Μάλλον ρωτάνε και εκείνοι το ίδιο για σένα.

Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Ολοι μας είμαστε τόσο ίδιοι κατά βάθος...τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι.

Μαργαρίτα είπε...

σήμερα το είχα πολύ ανάγκη
...το μικρό σου ταξίδι!!

Να είσαι καλά ***

Άρτεμις είπε...

Είναι κάτι πληγές που δεν γιατρεύονται ποτέ. Κι αν γιατρευτούν, πάντα αφήνουν ένα σημάδι, ενθύμιο στη ψυχή.
Η αγάπη γιατρεύει πολλά...
Μα πόσοι έμειναν να πιστεύουν πια σ' αυτήν...
Καλημέρα...

Σταλαγματιά είπε...

Why? Tell me why
You don't call me anymore
Don't you want me anymore?

Black, it' s all black
It' s the colour of my heart
It' the colour of my eyes

But, i'm here!
Yes, I' m here
Everybody seems to mean so much!
Everybody seems to think i' m fine!


Θαρρείς και οι στίχοι γράφτηκαν για μένα!!!
Υπεροχο

day-dreamer είπε...

Assel μου...
όταν οι πληγές πάψουν να μας δεσμεύουν και μας επιτρέπουν να είμαστε ελεύθεροι, μας ανοίγουν δρόμους! Είναι σαν αυτές τις πληγές που κάνουμε αναπόφευκτα στα πρώτα μας βήματα ή όταν μαθαίνουμε πρώτη φορά ποδήλατο. Πληγώνεσαι και μαθαίνεις.
Και καμιά φορά σκέφτομαι οτί ίσως να μαθαίνω γιατι μένουν ακόμα ζωντανές οι πληγές μου...
Μου χαράζουν δρόμο, που απορρίπτουν επιλογές, μου χτίζουν φράγματα, μου δίνουν ελπίδα για τη γιατρειά.

Σε φιλώ!

day-dreamer είπε...

Freedula μου καλή...
ίδιες ανάγκες
ίδιες πληγές
Διαφορετικούς τρόπους...!

day-dreamer είπε...

Μαργαριτούλα μου...
ταξίδεψα και εγώ στο ηλιοβασίλεμα.
Τα ταξίδια χωρίς λόγο και προορισμό είναι τα καλύτερα!

Να είσαι καλά και εσύ!

day-dreamer είπε...

Creep...
άπαντες παρόντες στην πίστη της αγάπης!
Υψώνω τα χέρια.
Πιστεύω.
Δέχομαι.
Παραδέχομαι.
Παραδίνομαι.

Φιλάκια!

day-dreamer είπε...

Anastasia μου
συνονόματη μου!

Πόσο θέλω να αλλάξει αυτό το χρώμα...
Καμιά φορά σκοτάδι... άλλες γκρίζο... άλλες άτονο διάφανο!

Θέλω ένα κόκκινο! Έντονα να σφίζει απο ζωή. Να μου λερώνει τα χέρια. Να με χρωματίζει και μένα!

Εσύ τι χρώμα προτιμάς;

Σε γλυκοφιλώ!

Unknown είπε...

όλα μέσα μας είναι...

...μόνο που μορφές αλλάζουν...

φιλιά βρόχινα...

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

"Όλα είναι στο μυαλό, πόνο και γιατρειά"

Χαμογέλα μου καλή μου, θα γλύψεις τις πληγές κι αυτές θα μαλακώσουν. Άγιες μέρες έρχονται, πίστεψε στο θαύμα! Καλησπερένια!

Μαργαρίτα είπε...

Καλά Χριστούγεννα γλυκιά μου

Με αγάπη υγεία και χαρά
σε σένα κι όσους αγαπάς!

Σε φιλώ ***