Δεν μπορώ πια να αρθρώσω μια λέξη, να γράψω μια πρόταση, να πω μια αλήθεια. Νιώθω πως τέλειωσαν οι λέξεις. Ρήματα, ουσιαστικά και επίθετα. Προθέσεις, σύνδεσμοι και επιρρήματα. Και μένω στα σημεία στίξης, στο κενό, στη σιωπή. Μαζεύτηκαν όλα τα συναισθήματα μέσα μου και χορεύουν σε άγνωστους ρυθμούς. Προσπαθώ να δώσω ονόματα, να ορίσω τους φόβους μου, τις σκέψεις μου, τις ανάγκες μου. Δεν υπάρχουν ονόματα. Γίναν όλα ένα "αυτό" και ένα "εκείνο". Δείχνω τις σκιές στους τοίχους και πιστεύω πως και κάποιος άλλος τις βλέπει, δεν είμαι η μόνη, δεν είμαι μόνη. Και είναι κάτι βράδια όπως και αυτό που δεν ξέρω αν αναζητώ εσένα ή εμένα. Αν χάθηκα ή αν σε έχασα. Αν παγιδεύτηκες εσύ ή εγώ. Αν παλεύω για σένα ή για μένα. Μου λείπει η μυρωδιά των ονείρων μου, ίσως γιατί έχουν το άρωμα σου. Μου λείπει αυτό το συναίσθημα πριν κοιμηθώ. Αυτή η ανάγκη για όνειρα, για αισθήματα, για ταξίδια. Το φοβήθηκα το όνειρο, το ξέρω. Τρομάζω στα συναισθήματα. Νιώθω βαρύ το κορμί που λίγο καιρό πριν δεν καταλάβαινα την ύπαρξη του. Ένα κορμί που συχνά το συγκρατούσα για να μην πετάξει, μην αφεθεί στον αέρα και υψωθεί στα σύννεφα. Και νιώθω δύο μάτια να με κοιτάζουν συχνά, επίμονα, πεισματικά... και δεν γνωρίζω αν είναι εντός μου ή πέρα απο μένα, ή αν κρυφοκοιτάζουν απο κάπου ψηλά. Έυχομαι μόνο να ήταν τα δικά σου... Και τρέχω στους δρόμους και χάνομαι ανάμεσα στα βήματα των περαστικών, περνάω απο σταθμούς και ζω μια ζωή "ως είς των άλλων ανθρώπων", φθαρτή και θνητή. Εγώ, η "μοναδική", η "ξεχωριστή" σου. Φόρτωσα το μυαλό μου με ένα σωρό υποχρεώσεις για να σου μοιάσω. Άδειασα την καρδιά μου. Σταύρωσα τα χέρια μου. Και ίσως σου μοιάζω. Μα κάθε βράδυ, σου ψιθυρίζω τι νιώθω και πως ήταν σήμερα ο ουρανός απο το παράθυρο του τρένου. Για το καινούργιο μου φόρεμα, για την κούραση μου, τον πονοκέφαλο, τα γενέθλια μου. Και σε ακούω μεσα στον ύπνο μου να μου λες το "ναι" και το "να μου προσέχεις" και σου πιάνω την κουβέντα μεστα όνειρα μου. Και σε φωνάζω στους εφιάλτες μου να με σώσεις. Δεν τολμώ να σε αγγίξω. Μου αρκεί το μακρυά. Για το αγαπημένοι μη με ρωτήσεις. Ποτέ δεν τα πήγες καλά με την αγάπη και τα παράγωγα της.
Μ' αγαπά
-
και περισσεύει κι ένα!
Γιατί να ντύνεις τις σκέψεις με σύννεφα,
όταν μπορείς να τις λούσεις με φως;
Μουσική επιλογή:Ελεωνόρα Ζουγανέλη - Το τραγούδι...
Αντί ρόδου
-
Υψώνω το ποτήρι ....εβίβα ζωή
Κοιτώ μέσα του, το χρυσαφί οίνο που με μεθά πριν καν τον γευτώ...
Η ζάλη του μυαλού μου, ανάκατη με τις όμορφες μυρωδιές τ...
Πάθη της ζωής
-
Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου:
Η λαχτάρα για αγάπη,
η αναζήτηση της γνώσης
και η αβάσταχτη θλίψη για τα βάσανα του ανθρ...
Πώς να γράψω?
-
Πώς να γράψω αδελφέ? Πώς να γράψω όταν μου δένουνε τα χέρια, όταν με
αναγκάζουν να δουλεύω νύχτα μέρα? Πώς να γράψω για εσένα, πώς να γράψω για
ένα ψέμα,...
. . Use Me
-
Δεν με κοιτάς . . για να μου κρύψεις την θλίψη
Δεν μου μιλάς . . για να αποφύγεις τις ερωτήσεις
Στη μοναξιά σου αδιάφορα . .
έδωσες το δικαίωμα να μείν...
Το μέλλον σας προωθείται...
-
Προσαρμόζω τα μάτια μου στο σκοτάδι. Σκιές και σχήματα γίνονται ένα. Κάπου
εκεί έξω υπάρχει ενα φως. Νομίζω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Η απελπισία μου
γεννά...
"Petricor..."
-
Παρατηρείς;
Να παρατηρείς.
Την ανάγκη.
Να την παρατηρείς.
Και που και που να την παρατάς.
Που και που να την πατάς.
Να την αναλύεις.
Να τη λύνεις.
Όχι για...
Home Designer Software Free
-
Microsoft's new Windows 10 operating system debuts Wednesday, as the
longtime leader in PC software download Windows 10 right away. The company
is also off...
Extravaganza...
-
ΥΓ: *Blue Jasmine*,* Interstellar*, *Gone girl*... Ωραία ήταν, δε λέω. Αλλά
επειδή από ρεαλισμό παίρνουμε γερές δόσεις έτσι κι αλλιώς, περισ...
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ...ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...ΕΚΕΙΝΗ...ΕΚΕΙΝΟΣ...
-
Μια φορα κι εναν καιρο ηταν το νησι των λεξεων...
και ηταν κι εκεινη εκει...
Μη με ρωτατε πως βρεθηκε εκει...δεν ξερω να σας πω...
Εκεινη ξεκινησε να πι...
Στέρνο
-
*Θα θελα να ήμουν παρών*
*Στις στιγμές εκείνες που σε έλυσα*
*Και όπως υπήρξαμε στις συμπαντικές ενώσεις*
*Άμεμπτοι να δίνουμε ενέργεια στην πλάση*
*Θα...
-
Ουφ. Τελικά η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη!!! Κι εγώ δεν προλαβαίνω ούτε
να διαβάσω τις αναρτήσεις σας. Σας θυμάμαι όμως. Καλά να περνάτε και καλές
διακο...
....όταν μετρήσεις τις δικές σου ενοχές.....
-
…και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθ...