Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Είμαι καλά...




Το λέω καιρό αλλά δεν το ένιωθα. Τώρα το αισθάνομαι. Αυτό το "καλά" καλύπτει κάθε σημείο του είναι μου. Σιγά σιγά. Σταδιακά. Ό,τι πήρε η απουσία, ήρθε να το καλύψει η ηρεμία. Ό,τι σου δίνεται πρέπει να το κρατάς γερά στα χέρια σου και να το απολαμβάνεις. Αν αυτό λέγεται μοναξιά ή απουσία ή σιωπή ή ηρεμία... για κάποιο λόγο ήρθε και να σε συναντήσει. Κάπου θα σε βγάλει ο δρόμος. Και αν είναι αδιέξοδο, μην γυρίσεις πίσω, προσπάθησε να σκαρφαλώσεις τους τοίχους, τα βουνά, τα φράγματα, τα εμπόδια, τα συντρίμμια. Απο εκεί ψηλά έχεις καλύτερη θέα. Τα βλέπεις όλα τόσο καθαρά, τόσο ανώδυνα, τόσο αλλιώτικα. Νιώθεις έξω απο αυτά και τα παρατηρείς με μάτια στεγνά, με χέρια σταυρωμένα. Και ίσως κάπου εκεί, ανάμεσα στην παρατήρηση και την θύμηση, να γλιστρήσει αθώα ένα χαμόγελο, όχι μελαγχολικό. Ένα χαμόγελο απελευθέρωσης... ικανοποίησης που έφτασες μέχρι εδώ. Δεν έχασες. Μην πεις "Έχασα χρόνο". Μην πεις "Έχασα τη μάχη". Πες "δεν έχασα τον εαυτό μου". Σπουδαίο κατόρθωμα.


Και είμαι εδώ να βλέπω ένα ηλιοβασίλεμα τόσο ξεχωριστό. Μακριά απο τα όνειρα και τα σχέδια και μακριά απο τον προορισμό μου. Πέρα πολύ. Και τώρα το κοιτάζω σαν να είναι το πρώτο μου. Σαν να είναι το μόνο. Με διαπέρασε. Και άπλωσα φτερά και το άγγιξα. Αυτά τα χέρια που ένιωθα άδεια στους δρόμους και στους σταθμούς, ήταν φτερά τελικά και τους έλειπε ο αέρας για να πετάξουν, το ηλιοβασίλεμα για να φλερτάρουν. Τόσες μέρες πέρασαν, τόσοι μήνες, τόσα ηλιοβασιλέματα. Πώς δεν τα έβλεπα; Πώς τους γύρισα την πλάτη; Πού κοιτούσα; Τόσες φωνές με προσπέρασαν. Το "ελα πάμε", το "μην φοβάσαι!". Πώς δεν αφουγκράστηκα; Πώς δεν ακολούθησα;


Είναι όμορφο τελικά να χάνεις το δρόμο σου, να αλλάζεις πορεία. Βλέπεις καινούργιες εικόνες, νέα τοπία. Ούτε που τα φαντάστηκες. Ούτε που τα ζήτησες. Προσανατολίζεσαι. Αφήνεις τους χάρτες και τα προσχέδια και αφήνεσαι στον δρόμο και πας όπου σε πάει. Σαν μια μοίρα που σε προγνώρισε και την ακολούθησες πιστά σαν μικρό παιδί που με μάτια αγνά πλησιάζει τον κόσμο.




16 σχόλια:

faraona είπε...

Σε βρισκω οντως πολυ καλα συμφωνα μ αυτα που γραφεις.
Αδραξε την ευκαιρια να δεις ολα τα πραγματα βαθυτερα και να αγαπησεις την μοναξια σου.

Μετα εχει ο Θεος...

τα φιλια μου

Μαρια Νικολαου είπε...

Ειμαι εδω.. μακρια απ τα όνειρα ..

Εγω σιγουρα..
Ελπιζω εσυ να ονειρευεσαι παντως

Σταλαγματιά είπε...

Είμαι από του ανθρώπους που ψάχνω πάντα αιτία για το κάθε τι.
Θρηνώ πάντα όσα δεν έφτασα και μένω κολλημένη σ'αυτά ξεχνώντας όσα μπόρεσα να φτάσω.
Έχεις τόσο δίκιο!!!
Ξέρεις ποια λόγια σου με "ξύπνησαν"από τον λήθαργο;

Μην πεις "Έχασα χρόνο". Μην πεις "Έχασα τη μάχη". Πες "δεν έχασα τον εαυτό μου". Σπουδαίο κατόρθωμα.

Γιατί τα έλεγα συχνά...

giannis είπε...

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΣ ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑ......

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΞΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Η ΧΑΡΑ

''ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ¨¨

ΝΑ ΧΑΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΕΙΛΚΡΙΝΑ ΤΙ ΘΕΣ...
ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ....

palalos είπε...

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ.....ΠΑΝΤΑ
ΞΑΝΑ, ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ , ΕΙΤΕ ΟΧΙ...ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ///

Sophia είπε...

Επίσης σπουδαίο πράγμα είναι να αντέχεις τη μοναξιά. Δηλαδή να μην την βλέπεις σαν μοναξιά, αλλά να νιώθεις σαν να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου.
Δεν είναι και τόσο αυτονόητο! Πολλοί άνθρωποι δεν αντέχουν στιγμή να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους.
Τα κατάφερες μια χαρά!
Εύχομαι να απολαύσεις πολλάαααα ηλιοβασιλέματα ακόμα!

Φιλιά

Madame de la Luna είπε...

"Ό,τι πήρε η απουσία, ήρθε να το καλύψει η ηρεμία..." Αυτή τη φράση σου κρατάω κι ελπίζω μετά τις καλές, να έρθουν ακόμα καλύτερες μέρες... Και θα έρθουν, θα δεις!

Christina Noe είπε...

Koritsaki mou,tosi omorfia kamia lexi den bori na tin kratisi.Na stamatisis mia stigmi stin akri tou pio polisixnastou dromou,san theatis,na apolafsis tin zoi pou paraxena kila,tin zoi pou mas dothike aploxera kai tin afinoume na perna toso adoxa.Na aplosoume ta xeria na tin piasoume epitelous,kathete stin gonia tis san paraponiariko pedi kai mas perimeni..
Ena krifo xamogelo mou gennises kai xeris den simveni sixna...
Se filo!

day-dreamer είπε...

Απολογούμαι αλλά καθυστέρησα λόγω ανωτέρας βιάς :P

@faraona μου
παλεύω να διατηρηθεί αυτή η θετική διάθεση! Προσπαθώ να την αδράξω... Καλοκαιράκι έρχεται...! Προσπαθώ να τα δω όλα θετικά... τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω κιόλας :)
Φιλάκια Πολλά


@Μαρία Νικολάου
Συνεχίζω να ονειρέυομαι... με μέτρο... αλλα συνεχίζω! Τι day- dreamer θα ήμουν διαφορετικά;;;
Να ονειρεύεσαι και εσύ... είναι το πιο εύκολο πράγμα...Το δύσκολο είναι να κυνηγάς το όνειρο!
Φιλιά Πολλά! :)

@anastasia
και εγώ ένας απο αυτούς είμαι... ίσως να φταίει το όνομα... Είμαστε συνονόματες :)
Αλλά πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε ή όπως τα έχουμε σχεδιάσει και είναι πολύ κουραστικό να τα σκαλίζεις. Κάποιες φορές δεν υπάρχει αιτία, αλλά ακόμα και αν υπάρχει ορισμένες καταστάσεις είναι μη αναστρέψιμες... συνεπώς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάμε μπροστά.
Χαίρομαι που σε άγγιξαν και σε επηρέασαν τα λόγια μου. Τον εαυτό μας δεν τον χάσαμε γιατί μείναμε αληθινοί και ακολουθήσαμε αυτό που πραγματικά θέλαμε! Τι πιο σπουδαίο;

Τα φιλιά μου!
Καλώς όρισες!

day-dreamer είπε...

@ Gianni!
Τι όμορφο μήνυμα καλέ μου!
"Σε ακολουθώ και ξέρω πως χωράω... μεστο λακάκι... που έχεις στο λαιμό..." Αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό!
Είδες τι καλό σου κάνει να χάνεις το δρόμο τελικά; Μαθαίνεις τον εαυτό σου!
Καλά ταξίδια και σε εσένα...
Ευχάριστα και αξέχαστα!


@παλαλός
όντως όλα είναι δρόμος... Μα με στροφές, μα με λακούβες, με ανηφόρες, κατηφόρες, όμορφα τοπία, κρυφά περάσματα...!
Το μόνο που θες είναι ένα καλό όχημα, τον παιδικό σου ενθουσιασμό και έναν καλό συνταξιδιώτη...

day-dreamer είπε...

@ sophia
Συμφωνώ απόλυτα... Αυτό συμβαίνει ίσως γιατι δεν αντέχουν τον εαυτό τους...! Είναι καλή δασκάλα η μοναξιά! Και όταν μάθω αρκετά ελπίζω τα ηλιοβασιλέματα που θα έρθουν να μην τα βλέπω πια μόνη!
Να είσαι καλά! :D
Φιλάκια

@ madame de la luna
Γλυκεία μου :D
χαίρομαι πολύ για την παρουσία σου! Σε ευχαριστώ για τα ελπιδοφόρα μηνύματα! Και εγώ στα καλύτερα ευελπιστώ!
Τα καλύτερα και σε σένα! :)

@ christina noe
Χριστινάκι... που είσαι τόσο μακριά και τόσο κοντά!
Το διέκρινα αυτό το παραπονιάρικο παιδί μέσα στο πλήθος και το πήρα απο το χέρι και παίξαμε μαζί... Δεν θα το ξαναφήσω παραπονεμένο, του το υποσχέθηκα! :)
Μ'αρέσει να μοιραζόμαστε χαμόγελα!
Σε φιλώ και εγώ!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Καλή μου, πέρασα κι εγώ από εδώ να ανταποδώσω την τιμή και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καταχάρηκα! Με το κείμενό σου εννοώ... έτσι είναι ακριβώς όπως τα λες!

βαδίζουμε το ίδιο μονοπάτι και η αίσθηση ότι τα καταφέραμε μόνες μας χωρίς κανένα "στήριγμα" είανι το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας! Η κάθαρση...

Χαίρομαι! Καλώς σε βρήκα!

day-dreamer είπε...

@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την επίσκεψη...
Μην νομίζεις οτι είναι πάντα έτσι...
Είναι και κάτι στιγμές, που νομίζω οτι το βιώνω όλο απο την αρχή... Προσπαθώ να σταθώ δυνατή και να μην αφήσω αυτό το καλά απο τα χείλη και την ψυχή μου!

Φιλάκια Πολλά

Μαργαρίτα είπε...

Καλως σε βρήκα κι εγώ!!
Αφήνεις πολύ όμορφα..
τ'αποτυπώματα της καρδιάς σου!!

..μα στάθηκα σ'αυτό :)

"Αυτά τα χέρια που ένιωθα άδεια στους δρόμους και στους σταθμούς, ήταν φτερά τελικά και τους έλειπε ο αέρας για να πετάξουν, το ηλιοβασίλεμα για να φλερτάρουν. "

Υπέροχη επίγνωση!!!

day-dreamer είπε...

@ μαργαριτά
όταν κατι τελειώνει... αυτο που σου αφήνει τελικά ειναι η γνώση και επίγνωση υπο το βάρος των αναμνήσεων...
Σ'ευχαριστώ πολύ!
Φιλιά
:)

σταγόνα είπε...

http://stagona.pblogs.gr/2008/03/h-psyhoyla-kai-h-hlios.html
με αγάπη..
καλώς σε βρήκα:):)