Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

Το Ρέκβιεμ ενός Ονείρου

Άδειασα. Και να φανταστείς πριν απο μια στιγμή ήμουν γεμάτη. Μάζεψα λόγια, εικόνες και όνειρα για να στα δώσω. Χάθηκαν σε ένα λεπτό. Τίποτα δεν έμεινε. Ούτε μια λέξη, ούτε μια εικόνα έστω να μου θυμίζει οτι υπήρξε κάτι εδώ. Ξερότοπος, άγονη γη, δίχως χρώμα. Έτσι με αφήνεις. Ή έτσι με διώχνεις. Μην έρχεσαι για να φύγεις, σε παρακαλώ. Μην μου δίνεις ελπίδα, σε παρακαλώ. Γιατί εγώ νιώθω την ελπίδα σε κάθε σου βλέμμα. Μην με κοιτάς, σε παρακαλώ. Τα μάτια μου είχαν πλημμυρίσει με όνειρα και τώρα δεν τα βλέπω, τα έσβησε το πρώτο δάκρυ.

Όσο λείπεις, ξέχασα πως είναι να ονειρεύεσαι. Και όλα τα όνειρα τα έκανα χθες το βράδυ μαζεμένα γιατί σήμερα θα ερχόσουν. Δεν μ' άφησαν οι σκέψεις μου να κοιμηθώ. Με έναν αλώβητο παιδικό ενθουσιασμό, ξενύχτησα. Και θυμήθηκα, πως το ίδιο συναίσθημα το είχα μικρή κάτι βράδια ανοιξιάτικα που το πρωί θα πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο. Και εγώ καθόμουν ξάγρυπνη και χαμογελούσα μόνο που σκεφτόμουν το "πώς" και το "τι" του αύριο. Και φοβόμουν να κοιμηθώ μήπως και δεν ξυπνήσω εγκαίρως και χάσω την περιπλάνηση. Ένα ταξίδι σου ζήτησα στο κέντρο της Αθήνας. Μια βόλτα χωρίς ειδυλλιακές παραλίες και άρωματα καλοκαιριού, χωρίς κόκκινο κρασί και ρομαντικά κεριά. Μια επαφή ανάμεσα στην πολυκοσμία, στους θορύβους της πόλης και την βουή των αυτοκινήτων. Ένα τυχαίο άγγιγμα σου στις χειρολαβές των τρένων. Αυτό ήταν το χθεσινό όνειρο μου. Και είχα σχεδιάσει τόσο καλά κάθε λέξη και κάθε κίνηση που όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί, ορθάνοιχτα γεμάτα προσμονή και ελπίδες, μου φάνηκε πως το είχαμε κιόλας ζήσει.
Εισιτήριο δεν βρήκες γι αυτό το ταξίδι. Και εγώ έχω μείνει εδώ χωρίς εισιτήριο επιστροφής. Δεν ήρθες. Έμεινα στους σταθμούς χωρίς αποσκευές να ακούω την ψυχρή φωνή σου και τις βιαστικές σου λέξεις για καλημέρα. Χωρίς συγγνώμες, χωρίς ευθύνες. Δεν ήθελα συγγνώμες, εσένα ήθελα για δύο λεπτά. Έχω ξεχάσει το χαμόγελο σου. Αυτό χρειαζόμουν μόνο. Δεν θα το νιώσεις ποτέ. Δεν θα το καταλάβεις ποτέ. Δεν είμαστε το ίδιο. Και εγώ που νόμιζα...
Παραιτούμαι σήμερα. Παραιτούμαι απ'το όνειρο. Απο την προσπάθεια. Απο τις φράσεις : "Είμαι εδώ... Θα είμαι εδώ...". Απο ό,τι σε θυμίζει. Απο ό,τι ξέχασες εδώ και εγώ το κράτησα για να στο δώσω όταν θα γυρίσεις. Δεν θα γυρίσεις. Και ίσως ποτέ να μην ήσουν εδώ. Σε περίμενα τόσα βράδια. Κάθε βράδυ. Και ένιωθα κάτι αιχμηρό να με διαπερνά απο άκρη σε άκρη και έπιανα το στέρνο μου για να ελέγξω αν αιμορραγώ.

Θα ξεχάσω, θα δεις. Θα πάψω να συγκρίνω. Θα πάψω να αναζητώ το βλέμμα σου στους συνωστισμένους δρόμους, το άρωμα σου στους τυχαίους άντρες, τη φωνή σου σε κάθε χτύπημα του τηλεφώνου. Εσύ μπόρεσες. Θα τα καταφέρω... Ευχήσου μου καλή τύχη αγάπη μου... Είναι δύσκολος ο δρόμος της επιστροφης στον παλιό μου εαυτό. Είναι δύσκολο να επιβάλλω στα συναισθήματα σιγή. Η ελπίδα λένε, πεθαίνει πάντα τελευταία... Η δική μου είχε πάρει εδώ και καιρό παράταση. Σήμερα χάθηκε και αυτή μαζί με εσένα. Δεν θέλω να σκέφτομαι το "ποτέ". Κάθε φράση συνοδεύεται πλέον απο ένα "ποτέ". Το φοβάμαι. Με φοβάμαι.

Σ'αγαπώ... Δεν σ'αρέσει αυτή η λέξη το ξέρω. Δεν ήθελες ποτέ να στη λέω. Μόνο αυτή έχω. Δεν έχω ευχές για τον αποχαιρετισμό. Ούτε και αισιόδοξα χαμόγελα. Συγγνώμη.


13 σχόλια:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

τι γλυκο να σ΄ αγαπουν
και να σου το λενε
μάτια που μελαγχολουν
και γλυκα σου κλαινε........
αγαπημένο τραγούδι και ταιριάζει με τη περίσταση.

Μη σταματάς να ελπίζει. Οπως έγραψε και ο κοέλο. Οταν θέλουμε κάτι πραγματικά το σύμπαν συνομοτεί για να το αποκτήσουμε...

Christina Noe είπε...

Ίσως τελικά να περνάμε την ίδια φάση...
Φιλιά!

palalos είπε...

μην ζητας ποτε συγνωμη....



καλο σαββατοκυριακο...

Madame de la Luna είπε...

Αν δεν ήρθε, αυτός έχασε. Κι αν είσαι η ηρωίδα της ιστορίας, αξίζεις σίγουρα κάτι καλύτερο που σε μια άλλη στροφή της ζωής σου, θα το βρεις...

day-dreamer είπε...

Κλωστίτσα... Σταμάτησα... Παραμυθάς ο Κοέλο... Τίποτα δεν γίνεται! Ωραίο τραγουδάκι! :)


Χριστίνα μου άμα στα λέω εγώωωωω!!!
Φιλάκια!


Παλαλός... το συγγνώμη κολλάει...Όπως λέει και το τραγούδι: "Συγγνώμη που σ'αγάπησα πολύ... δεν ξέρω να αγαπώ όμως πιο λίγο!" Κάποτε το άκουγα και το κορόϊδευα... Να φανταστείς!
Να ' σαι καλά!

day-dreamer είπε...

madame de la luna... τώρα, πιο ήρεμη συναισθηματικά και εγώ αυτό νιώθω. Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...
Προς το παρόν είμαι στην ευθεία. Θα έρθουν και οι στροφές, που θα μου πάνε;!
Θα γυρίσει και ο τροχός!
Φιλάκια Πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Οχι δεν θα έρθει. Αν ήθελε, όποιος θέλει το μπορεί. Και το ξέρεις. Μα οι ελπίδες πονάνε ότι αχνοφέγγουν και δεν είναι δυνατές. Θα περάσει και θα έρθουν κι άλλοι πόνοι αλλά κι άλλα χαμόγελα. Θα δεις!

faraona είπε...

Tωρα που κλεινει
αυτη η πορτα ...
κρατα την ανασα σου για λιγο καιρο μεσα σου
δικη σου μονο.
Να καθαρισει πρωτα
---μ αυτη σου την πνοη
και το κρατημα ----
ολο σου το αιμα απο εκεινον.

Και μετα την αιμοκαθαρση πανε για αλλα ...και τοτε ξαναφησε και την ανασα σου λευτερη μαζι με την καρδια σου.
Πρωτα ομως σκεψου ....για λιγο ...για πολυ...για οσο.
Οχι εκεινον...εσενα.
Εκεινος ειναι γενημενος για να φευγει.
Εσυ τι θα κανεις ...μ αυτους ολους που ειναι γενημενοι για να φευγουν ...
εσυ.

Μαρια Νικολαου είπε...

Σ'αγαπώ... Δεν σ'αρέσει αυτή η λέξη το ξέρω. Δεν ήθελες ποτέ να στη λέω. Μόνο αυτή έχω. Δεν έχω ευχές για τον αποχαιρετισμό. Ούτε και αισιόδοξα χαμόγελα. Συγγνώμη.


Αυτό...με αντιπροσωπεύει απόλυτα..
Καλησπέρα

Sophia είπε...

Έτσι όπως το περιέγραψες, ήταν σαν να ξαναζώ αυτά που πέρασα (και μάλλον περνάω ακόμα).
Τι να πω?? Μόνο ένα μεγάλο "αααααααχχχχχ....", κάθε φορά που (τον) σκέφτομαι...

Καλό σου μεσημέρι!

day-dreamer είπε...

Freedula και πολύ καλα θα κάνει να μην έρθει... Ας κάτσει στην ήρεμη και καλοβολεμένη του ζωούλα...!
Να είσαι καλά καλή μου!
Φιλάκια πολλά

day-dreamer είπε...

faraona μου τι όμορφα λόγια...
Βάλσαμο!
Σε ευχαριστώ πολύ...
Κρατάω ανάσα και συνεχίζω...
Το πάλεψα πολύ και δεν άξιζε!
Αν δεν σκεφτούμε όμως εμείς τον εαυτό μας... κανείς δεν πρόκειται να το κάνει!
Ήρθε η ώρα του "εγώ" και του "για μένα" και δεν δείχνει καθόλου εγωιστικό πια... δείχνει αναγκαίο!

Τα φιλιά μου!

day-dreamer είπε...

Μαρία Νικολάου...
χαίρομαι που δεν είμαι μόνη τελικά!
Καλώς ήρθες!


sophia ΄
θα προσθέσω και εγώ ένα βααααχ! :P
Άρχισε και εσυ να κάνεις τις ασκήσεις που πρότεινε η faraona!
Όλα καλά θα πάνε!