Τα Γενέθλια του κ. Εξαρτάται

Το θυμάσαι καλά... Δεν μπορεί να κάνεις λάθος. Σήμερα έχει γενέθλια. Και γκόμενα καινούργια έχει αλλά δεν φαίνεται να το θυμάσαι τόσο συχνά. Σου το είπε ανοιχτά σε ένα απο αυτά τα ηλίθια τυπικά τηλεφωνήματα που παίρνει ο ένας τον άλλον έτσι για να το παίξει large και οτι δεν τρέχει τίποτα και "απλώς πήρα να δω τι κάνεις". Εννοείται όχι για επανασύνδεση. Είναι αυτές οι κλήσεις οι κοφτές, που τις καταλαβαίνεις πριν να δεις την αναγνώριση. Χτυπάνε δειλά, το πολύ μέχρι τρείς φορές. Βλέπουν πως δεν το σηκώνεις και το κλείνουν και μετά δεν ξαναπαίρνουν. Μέχρι που έρχεται η μέρα που και αυτά τα τυπικά σταματούν και αρχίζει η σιωπή και μπαστακώνεται η απουσία μεστο σπίτι σου και αγγίζει όλα σου τα πράγματα. Μέχρι και στο κρεβάτι σου ξαπλώνει η αναιδέστατη και διεκδικεί το σεντόνι σου.

Το θέμα τελικά είναι οτι σήμερα έχει γενέθλια... η μάλλον το θέμα είναι οτι μαζί με γενέθλια "υπάρχει κάτι καινούργιο στη ζωή" του. Στο είπε με καμάρι. Και αυτό είναι και σχέση. Και αυτό σου το είπε με καμάρι. Όχι σαν εσένα... που σου έλεγε να ζείτε το τώρα και να είστε καλά και οτι δεν μπορεί τις σχέσεις. Και εσύ τα κατάπινες αμάσητα και σ' άρεσε και η γεύση.

Και τον ρώτησες δεν άντεξες... πώς και με εκείνη δεν αναδύεται το ψυχολογικό του σύμπλεγμα περί δέσμευσης. Την απάντηση τη θυμάσαι. "Εξαρτάται". Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό απο το να σε ξυπνάει η μάνα σου σάββατο πρωί στις 8 με την ηλεκτρική σκούπα και απο το άκουσμα του "εξαρτάται". Γιατί όταν ο Αριστοτέλης ανέπτυσσε την θεωρία του περί της τελειότητας της μεσότητας, σαφώς και δεν συμπεριέλαβε την περίπτωση του "εξαρτάται".
( ΝΑΙ- εξαρτάται- ΟΧΙ. ) Και αυτό το "εξαρτάται" κάποιες φορές είναι τόσο βασανιστικό, όχι γιατί είναι αβέβαιο αλλά επειδή κρύβει μέσα του την αλήθεια που δεν σου αποκαλύπτεται ποτέ. Και το νιώθεις ώρες ώρες σαν το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας. Κάθε σταγόνα και "εξαρτάται", αργά και βασανιστικά. Μόνο που αυτή η σταγόνα ποτίζει μέσα σου και γίνεται χείμαρρος και σε πνίγει. Με τον καιρό το συνηθίζεις και μαθαίνεις κολύμπι.

Σκέφτηκες να τον πάρεις να ευχηθείς. Όχι σου έλεγαν όλες οι φωνές μέσα σου. Για πρώτη φορά, καρδία, λογική και ένστικτο συμφωνούσαν. Μέχρι και η καρδιά πήγε με το μέρος τους. Φαντάσου πόσο πόνεσε. Αυτά γίναν το προηγούμενο βράδυ. Γιατί σήμερα, ανήμερα της γέννησης του ακατανόμαστου ξύπνησες με τσαμπουκά. Στρίμωξες όλες σου τις υποχρεώσεις και εξόδους τόσο πολύ που δεν προλαβαίνεις να βρεις το όνομα του στη λίστα του κινητού. Κακώς υπάρχει ακόμα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ενώ ετοιμαζόσουν να φύγεις και είχες ξεχαστεί ανάμεσα στα φρου-φρου και τα αρώματα, το κινητό άρχισε να κουδουνίζει μανιασμένα...καλώς τα δέχτηκες, το είχες βάλει και υπενθύμιση... τότε, τον καιρό της χάριτος. Διαγράφεις, απαξιείς και βγαίνεις απο το σπίτι. Θα ξεχαστείς, έχεις βάλει τα δυνατά σου να προσπεράσεις. Πως κατά μια διαβολική σύμπτωση άκουγες απο παντού την σημερινή ημερομηνία, ανεξήγητο. Μπήκες στο αυτοκίνητο και άνοιξες το ράδιο. "Παρασκευή σήμερα 3ο του Μάη, Καλημέρα σας!" είπε η εκφωνήτρια με αισθησιασμό 9 το πρωί. Ποιός τους είπε οτι έχουμε ανάγκη απο υπενθύμιση της ημερομηνίας και στο λένε κάθε λίγο και λιγάκι δεν ξέρω. Έβαλες CD. Απορροφήθηκες μέσα στο πλήθος των υποχρεώσεων που ανέλαβες για σήμερα και τις έκανες τόσο ευχάριστα, τόσο πρόθυμα σαν να ήταν πράγματι σωτήρια για σένα. Μα ήταν;
Σκοτείνιασε... μετά απο πολύ τρέξιμο πήρες το δρόμο του γυρισμού και ένιωθες τόσο απαλλαγμένη που δεν υπέπεσες στον πειρασμό... που προσπέρασες. Και πάνω στην απελευθέρωση και στην ηρεμία ήρθε ένα τραγούδι, λες και κάποιος που σε κοιτούσε απο μακριά, μόνη στο αυτοκίνητο με τα παράθυρα ανοιχτά να οδηγείς αμέριμνη και να νιώθεις σαν νικητής στο γύρο του θριάμβου πάνω στο χρυσό σου άρμα... πάτησε το play και σου έβαλε τρικλοποδιά. Σαν απομηχανής Θεός που δεν ήρθε για να σε σώσει αλλά για να δοκιμάσει τις αντοχές σου, "Το πιο ωραίο τίποτα" της Ευσταθίας άρχισε να παίζει...

Γύρισες στο σπίτι, έψαξες, το βρήκες και του το έστειλες. Τι κακό μπορεί να κάνει ένα τραγούδι; Πόσο χαμηλά μπορεί να σε ρίξει μια ευχή;
Αδυναμία δεν είναι η Αγάπη. Αδυναμία είναι να την αγνοείς. Να μη λες ευχαριστώ.

Χρόνια σου Πολλά. Και αυτό δεν δέχεται "εξαρτάται"...


Το πιο ωραίο τίποτα- Ευσταθία

Θυμάμαι πως τις πιο ηλιόλουστες γιορτές
τις περάσαμε μαζί εμείς οι δυο
τις εξασφαλισμένες μας τις Κυριακές
μέσα στο σπίτι με dvd και παγωτό
Θυμάμαι επίσης μια μικρή εκδρομή στην εξοχή και τ΄άρωμά σου
κι όλα αυτά όχι βέβαια επειδή σήμερα έχεις τα γενέθλιά σου

Χρόνια πολλά χρόνια σου πολλά μωρό μου
όμορφα κι ευτυχισμένα
σ΄έχω πάντα μέσα στο μυαλό μου
να΄σαι καλά έστω και χωρίς εμένα
Τις πιο μικρές κι αθώες μας στιγμές
τα πιο ανούσια πράγματα του χθεςτο πιο ωραίο τίποτα μαζί σου το΄χω ζήσει
Όλα τα ηλίθια ανέκδοτά μας
και όλα αυτά που γίνανε δικά μας
ένα χαλασμένο μηχανάκι που μας άφηνε στο δρόμο
θα μου λείψει

Θυμάμαι πράγματα θυμάμαι εποχές
μα τι βγαίνει απ΄όλα αυτά στ΄αλήθεια δε γνωρίζω
μια σχέση που ξεκίνησε μετά Χριστόν
στην Αθήνα μέσα σ΄ένα λεωφορείο γκρίζο
Κι όταν τα θυμάμαι όλα αυτά
κάτι με πιάνει και το μυαλό θολώνει
κοιτάζοντας τα ζευγαράκια μεσ΄τα μπαρ
από πείσμα λέω καλύτερα που είμαι μόνη