Θέλω καιρό να γράψω κάτι για σένα, κάτι για εμάς. Για σένα που άλλαξες και για το εμείς που γκρεμίστηκε και έγινε ένα "εγώ" και ένα "εσύ". Είδες; Πάλι υπάρχεις εσύ. Όπως και να το κάνω, όσο και να το σκαλίσω επιδέξια ή αδέξια, πάλι υπάρχεις. Είτε στο θυμό μου, είτε στην ανάμνηση, είτε στην απουσία. Και εκεί πιο πολύ. Στην απουσία ήσουν πάντα παρόν.
Να προσέχεις...
5 σχόλια:
poly kalo, ores ores to xo niosei k go...k meta arxisan ta dakrya
Ontws Gianni mou...
Kai otan ta sugkrateis kamia fora, mazeuontai kai perissotera... gia tin epomeni...
Kalws Orises :)
δεν μπορει να υπαρχει γελιο,αν δεν υπαρξει δακρυ...δεν μπορει να υπαρξει χαρα, χωρις λυπη!
καλημερα
καλο πσκ!
Αυτές οι απουσίες στοιχειώνουν τη ζωή μας μερικές φορές. Βλέπεις, δεν τολμούν πια όλοι οι άνθρωποι να αγαπήσουν... Θα ξανάρθω... Μου άρεσε εδώ. Καλημέρα ροζ!
Παλαλέ μου πολύ σωστά τα λες. Οι άσχημες στιγμές υπάρχουν για να εκτιμάμε τις όμορφες, ίσως γι αυτό και οι δεύτερες είναι και πιο λίγες. Να περνάς όμορφα. Καλό σ/κ :D
Madame de la luna καλως όρισες στο φτωχικό μου! Να περνάς όποτε θες! Κερνάω και παγωτό :)
Δημοσίευση σχολίου