Ένα ξεχασμένο σημείωμα...

Απο μικρή μου άρεσαν οι σκέψεις και τα ταξίδια του μυαλού. Τα πιο όμορφα όνειρα τα έκανα με τα μάτια ανοιχτά... Μα αυτό που μου άρεσε απο όλα περισσότερο ήταν να αφουγκράζομαι τις σκέψεις, τα μηνύματα, τα αποφθέγματα και τα όνειρα των άλλων. Αυτοί οι "άλλοι" μπορούσαν να είναι απο τους πιό καθημερινούς, απλούς και "ασήμαντους", μέχρι τους πιο επιφανείς ανθρώπους, που έγραψαν λογοτεχνία, ποίηση , μουσική, ιστορία... μα πιο πολύ μου άρεσαν εκείνοι που τα ανέτρεψαν.

Μέσα στον εφηβικό μου ενθουσιασμό τα πράγματα που μου κέντριζαν περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν αυτά που δεν μπορούσα να αντιληφθώ, που δεν είχα νιώσει ακόμα και είχα μια μανία να τα κρατώ σε σημειώσεις, μπλοκάκια, χαρτάκια. Εκείνα που ξεχώριζα τα καρφίτσωνα σε ένα πινακάκι πάνω απο το γραφείο μου για να τα έχω εκεί απέναντι μου και να μου θυμίζουν όσα δεν έχω νιώσει ακόμα και πρέπει να ζήσω για να καταλάβω.
Τόσα χρόνια λοιπόν μπροστά στα μάτια μου, ακριβώς απέναντι μου βρίσκονταν λίγες λέξεις του Καββαδία. Μέσα στον πυρετό της καθημερινότητας και της ρουτίνας αυτές οι λέξεις ξεθώριασαν, όπως ακριβώς και ο εφηβικός μου ενθουσιασμός.
Μέρες τώρα ένιωθα σαν απομονωμένο και έρημο νησί, ξεχασμένο και απρόσιτο. Βούλιαζα στο κενό που αφήνουν πίσω τους αυτοί που φεύγουν και εσύ μένεις ακίνητος και δεν θες τίποτε άλλο απο το να γυρίσει εκείνος που έφυγε, να σου δώσει πίσω όσα πήρε και ακόμα περισσότερα... αυτά που θα σου χαρίσει απο μόνος του, τα δικά του κομμάτια, τον εαυτό του.
Ενω λοιπόν η σκέψη μου και η φαντασία μου συναγωνίζονταν την ταχύτητα του φωτός και τον πεσιμισμό του Καρυωτάκη και φυσικά θριαμβευαν... Τα μάτια μου καρφώθηκαν σ'ενα πρόχειρογραμμένο post it απέναντι μου... σε λίγες λέξεις που φτάσαν απο πολύ μακριά... σαν γράμμα σε μπουκάλι που ρίξαν τα παιδιά στη θάλασσα γελώντας και ήταν σίγουρα οτι κάποιος, κάπου, κάποτε θα το διαβάσει.

" Η θύμηση αξίσει μονάχα όταν ξέρεις πως θα κινήσεις για καινούργιο ταξίδι.
Η χειρότερη άρνηση, η μεγαλύτερη απελπισία είναι να φουντάρεις στον τόπο σου
και να ζείς με τις αναμνήσεις... "

Σαν κάποιος να με σκούντιξε πεισματικά να ξυπνήσω και να συγκεντρωθώ...

Ήδη άρχισα τις επισκευές στο καράβακι μου και ανασυγκροτώ το πλήρωμα...