Και τελικά;
-
Και τελικά, το ότι θέλεις να ξαναζήσεις εκείνο το συναίσθημα είναι
αξιολύπητο ή είναι δείγμα πως μία φλεβίτσα ακόμη πάλλεται και προσπαθεί να
κρατή...
Πριν από 2 μήνες
Είναι η ζωή μόνο στιγμές και δεν μπορώ να σταματήσω... Να ονειρεύομαι... Σε ονειρεύομαι...
6 σχόλια:
Τώρα αν σου πω πως σε καταλαβαίνω κινδυνεύω να φανώ γραφική;
Κι όμως σε καταλαβαίνω.
Το έχω φωνάξει άπειρες φορές τόσες που κουράστηκα ακόμη και η ίδια να το ακούω.
Δεν ξέρω τελικά ίσως δεν είναι δεδομένο πως κάποια στιγμή όλοι θα βρούμε το λιμάνι μας.
Η εποχή μας τα κάνει όλα τόσο γρήγορα που ακόμη κι αυτό έχει γίνει δευτερεύουσας σημασίας για τους περισσότερους.
Θα δείξει …..και αυτή η αναμονή είναι που με σκοτώνει….
Μέρα καλή
Δεν είναι τέλος... Αρχή είναι... Κι είναι δική σου...
Ένα καινούριο ζευγάρι πελώρια φτερά, το βλέμμα στα ψηλά, διάλεξε σύννεφο, λίγη δύναμη κι ανέβηκες...
Κι από κει όλα διαφορετικά θα τα βλέπεις... Με άλλα χρώματα, με τα μάτια της ψυχής...
Κι εκεί που θα χαζεύεις ένα βραδάκι τα αστέρια, θα δεις ένα να πέφτει... Θα πέφτει λίγο περίεργα, λίγο αργά, ίσως πιο γρήγορα, θα αλλάζει χρώματα, διαθέσεις, ανάσες, πορείες, μα ένα είναι σίγουρο...
Στο τέλος θα πέσει στην αγκαλιά σου...
Και θα είναι ολοδικό σου...
Θα το κρύψεις κάτω απ' τα φτερά σου κι αν είναι στ' αλήθεια αστέρι θα κουρνιάσει εκεί...
(Άρτεμις...)
στο ευχομαι μέσα απο την καρδιά μου...
Αναστασία μου
Αυτά είναι τυχερά και απο αλλού γραμμένα!
Συνεχίζω να κοιτάω ψηλά, να πιστεύω βαθεία και να περπατάω ταπεινά.
Και ότι είναι να έρθει... θε να ρθει!
Φιλάκια
Αρτεμάκι μου...
Τι όμορφο σχόλιο!
περιμένω με ανοιχτή αγκαλιά...
Σε γλυκοφιλώ μικρό μου!
Πράσινη Κλωστή Δεμένη...
Σε ευχαριστώ πολύ!
Μεγάλη η καρδιά σου!
Ελπίζω να πιάνουν οι ευχές σου!
Φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου