Διάλογος - Επίλογος

Ένας χρόνος σκατά.
Με προσμονή και ονειροπολήσεις.
Θυμώνω.
Έχω δικαίωμα.
Μαλώνω τον εαυτό μου και μετά τον καλοπιάνω.
Έχω μείνει ένα χρόνο πίσω.
Στο περίμενε και στις αναζητήσεις.
Να ανοιγοκλείνω τα παντζούρια της ψυχής μου.
Να ξεσκονίζω τα φτερά μου.
Να κάνω χάρτες και να ακολουθώ τελικά την άγνωστη κατεύθυνση.
Είμαι ένα χρόνο πίσω. Σου έχει τύχει;
Εκεί που οι άλλοι συνεχίζουν και αλλάζουν παραστάσεις,
μπλέκουν σε άλλες ιστορίες, αλλάζουν πρόσωπα;
Εσύ στάσιμος μέσα στην υπερκινητικότητα σου.
Ένα άγαλμα στην πιο κοσμοπολίτικη πλατεία της πόλης.
Σαν εκείνα που δείχνουν κάπου μακριά
ή κρατάνε με τιμή την καρδιά τους.
Μου σάπισε το όραμα. Μου μάτωσε η καρδιά.
Και οι άλλοι περνούν, προσπερνούν. Διαβάζουν το όνομα μου.
Κουνούν το κεφάλι. Με βγάζουν φωτογραφία. Προσπερνούν.
Άλλοι ούτε καν με κοιτούν.
Περπατούν αγκαλιά, πάνε σινεμά, τρώνε παγωτό.
Δίνουν φιλιά και λένε αστεία. Ζηλεύω τα γέλια τους.
Ζηλεύω τους περιπάτους τους.
Με χαράζουν στη ψυχή τα βήματα απο τα χιλιοπατημένα
τους παπούτσια.
Και εγώ χαζεύω. Χαμογελώ και ντύνομαι τη λευκή μου ύπαρξη.
Η καρδιά μου αγαλματάκι ακούνητο. Πώς να μπαλατζάρει;
Άτακτο σώμα, ζωηρό. Καρδιά με δεκανίκια.
Αφού ένιωσες γιατί δεν μπορείς να ξανανιώσεις;
Αφού χτύπησες δυνατά μια φορά γιατί δεν χτυπάς και πάλι;
Τι σωπαίνεις μωρέ;
Έχεις καιρό να χτυπήσεις δυνατά, να χαθείς στο παραλήρημα
Να πετάξεις ενώ τα πόδια σου αγγίζουν το έδαφος.
Νιώσε. Νιώσε. Χτύπα. Γιατί δεν χτυπάς; Γιατί δεν σε ακούω πια;
Γιατί δεν μου ζητάς πια; Ζήτα μου να πάμε κάπου.
Θες να πάμε εκεί πάλι; Στο σπίτι του;
Να περιμένουμε να τον δούμε στα κλεφτά; Δεν απαντάς.
Θες να ανέβουμε τη γέφυρα;
Να κρατάμε ένα δώρο παιδικό με κορδελάκι; Να του δώσουμε;
Δεν απαντάς.
Να του πούμε να κλείσει τα μάτια. Να ανοίξουμε τα χέρια.
Να τον φιλήσουμε. Θέλεις;
Δεν απαντάς. Δεν αντιδράς. Δεν χτυπάς.
Μόνο κόμπους στέλνεις στο λαιμό.
Μόνο αφήνεις τα χείλη μου στεγνά.
Δεν θες το ένα. Δεν σου αρέσει το άλλο.
Θέλεις να γυρίσεις πίσω αλλά δεν γίνεται.
Στο λέω. Δεν μας θέλει. Πάλι δεν απαντάς.
Κάναμε άνοιγμα. Κάναμε βήματα. Άλματα. Και πήγαμε πίσω.
Μην κλαίς. Πίσω πήγαμε.
Προσπάθησα να σε γιατρέψω με λάθος τρόπους. Δεν ήξερα.
Είχα ξαναγαπήσει νομίζεις; Και εγώ που να ήξερα;
Μήπως είχαν νιώσει οι φίλοι μου; Οι φίλες μου;
Σχέσεις του κώλου για το δήθεν. Που να ξέρουν και αυτοί;
Βουλιάξαμε ένα χρόνο. Γεμίσαμε πληγές. Έτσι είναι το παιχνίδι.
Αυτός μας είχε προετοιμάσει. Μη τον κατηγορείς.
Όλα τελειώνουν κάποια στιγμή, μας είχε πει.
Μη μου πεις τώρα για το πως μας κοιτάζει
και το μούδιασμα στο κορμί του!
Ένα χρόνο με ανοιχτές πόρτες για να έρθει, παγώσαμε.
Γέμισε το γραμματοκιβώτιο του μυρωδάτους φακέλους με το έλα.
Τι να φοβάται μωρέ; Παράτα με. Θα τσακωθούμε πάλι.
Κλείνω τα αυτιά μου. Μόνο τότε σου έρχεται να μιλήσεις.
Έκανα τόσα πολλά για να σε γιατρέψω και τα έκανα χάλια.
Συγχώρεσε με. Η απειρία βλέπεις. Εγώ δεν ήξερα απο πληγές.
Φορούσα πάντα πανοπλία. Με ξεγύμνωσε και τι κατάλαβε;
Τι καταλάβαμε; Ένα χρόνο πίσω.
Με εμένα να έχω μείνει στο Μάρτη του 08
και με όλους τους άλλους να γυρίζουν γύρω μου σαν τις μέλισσες.
Γι αυτόν δεν θα σου πω
γιατί εκεί είναι που δεν ακούω ούτε την ανάσα σου και τρομάζω.
Έμπλεξα και μπλέχτηκα με άκυρους.
Ούτε μια στιγμούλα μου δεν ένιωσαν.
Τους χρησιμοποίησα για να πάω παραπέρα.
Έπεσαν πάνω μου να με κατασπαράξουν. Να τους δώσω θέλαν.
Τι να δώσω;
Και εσύ δεν απαντούσες.
Μου έστελνες ένα ρίγος να με διαπεράσει για να με τιμωρείς.
Και σκέπαζα το σώμα μου να μην κρυώνει. Έτσι είναι το παιχνίδι.
Πρέπει να τελειώνω τα τελειωμένα. Να τελειώνω ότι αρχίζω.
Να μην αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς εντός μου και εκτός μου.
Να ξεχνάω.
Τώρα πια Μόνη μου με Σένα. Να σου μιλώ τα βράδια.
Και εσύ να σωπαίνεις. Να μου κρατάς μούτρα που σε έκανα κομμάτια.
Θα γίνουμε καλά... κάθε βράδυ στο λέω και δεν με πιστεύεις.
Μου λες πως δεν μας έμεινε τίποτα. Πως τα χέρια μου είναι άδεια.
Πως τα όνειρα μου δακρύζουν. Πως οι άγγελοι μας λυπούνται.
Και εγώ να λέω δύο καληνύχτες μια για σένα και μια για κείνον.
Και ας του λέει και άλλη. Και ας μου το τρίβει στη μούρη.
Μια καληνύχτα παραπάνω τι κακό του κάνει;
Θα φύγουμε σε άλλα όνειρα απόψε για να μη μου κλαις άλλο.
Θα σε προστατέψω, θα σε λούσω, θα σε ντύσω, θα σε στολίσω με ροζ και βιολετί που σου αρέσει. Να παίξεις και πάλι. Να γελάσεις.
Να χτυπήσεις δυνατά όχι απο συναισθήματα, απο χαρά.
Να χαρείς ψυχή μου. Σου έλειψε η χαρά.
Θα σε πάρω αγκαλιά να σου λέω πως σ'αγαπώ εγώ και πως αξίζεις.
Αξίζεις πολλά.
Θα έρθει ένα αεράκι δροσερό, να σου ανεμίσει τα μαλλάκια, να σου
χαϊδέψει το λαιμό, να σου μιλάει στο αυτί.
Για το μετά μη με ρωτάς. Γευόμαστε τη στιγμούλα, δεν είπαμε;

Κλείνω τα μάτια με μια προσευχή: Μόλις ανοίξω τα μάτια το πρωί... Να έχω ξεχάσει.