Όνειρο στο Βήμα...

Περπατούσε σκεπτική στο δρόμο χωρίς να τη νοιάζει για ονόματα οδών και διασταυρώσεις.
Ήξερε οτι ο δρόμος έχει πάντα το όνομα που του δίνεις. Ήξερε θεωρίες περι αγάπης, περι έρωτος, συμβουλές και γραμμένα, είχε διαβάσει, είχε ακούσει, είχε συζητήσει στην παραλία ένα καλοκαίρι με κάτι φίλους που μετά έγιναν γνωστοί. Θεωρίες και εκφράσεις. Ορισμοί για το συναίσθημα, για το αίσθημα. Συνεντεύξεις απο αυθεντίες, ποιητές και συγγραφείς, μουσικούς και καλλιτέχνες. Τι είναι η αγάπη; Αγάπη και Προδοσία. Εκδίκηση και Μίσος.
Δώσε Ορισμό. Πες μας τι νιώθεις. Εμπειρίες ξένων γεμάτες ακρίβειες και ανακρίβειες.
Τόσες αναλύσεις... Είναι περίεργο πλάσμα ο άνθρωπος τελικά... του αρέσει η ανάλυση. Και όσο πιο δυσνοήτες του φανούν οι λέξεις τόσο πιο μικρός νιώθει ανάμεσα στο τυφλό μυστήριο των αισθήσεων και των αισθημάτων. Δεν είχε γνωρίσει κάποιον που να μην ενθουσιαζόταν με αναλύσεις και εξομολογήσεις. Αναστενάζουν κρυφά που δεν το νιωσαν και μαγεμένοι πηγαίνουν να κοιμηθούν ελπίζοντας να ζήσουν μια στιγμούλα απο τις δυνατές συγκινήσεις που μοιράστηκαν! Περιμένουν για χρόνια να τους χτυπήσει την πόρτα η μεγάλη αγάπη, κάτι να τους νιώσει, κάτι να νιώσουν... και μόλις εκείνο έρθει κουρασμένο και ιδρωμένο απο την περιπλάνηση του, με χέρια ανοιχτά και μάτια γεμάτα υποσχέσεις εκείνοι το καληνυχτίζουν βιαστικά γιατί ξυπνούν νωρίς το πρωί.
Χαμογέλασε χαιδεύοντας το κόκκινο κασκολ της. Το σήκωσε ανάλαφρα για να κρύψει τα χείλη της, συχνά μουρμούριζε περπατώντας, αλλά ποτέ δεν την είχε απασχολήσει.
Τα μουρμουρητά είναι σκέψεις. Γιατί να ντραπεί; Για τα όνειρα; Ποτέ! Όποιος φοβάται τα όνειρα, φοβάται να ζήσει.
Κάνει κρύο στον κόσμο των αναλύσεων, σκέφτηκε. Ίσως γιατί είσαι τόσο μακρυά απο την πράξη. Αναλύεις όταν κάτι έχει περάσει.
"Ο έρωτας κρατάει λίγο... η αγάπη μένει." της είχαν πει. "Όταν φεύγει ο έρωτας έρχεται η αγάπη."
Χαμογέλασε κοροιδευτικά. Τα βίωσε πια αυτά. Είχε δει τον έρωτα να χτυπάει κλαίγοντας την πόρτα ενώ η αγάπη μαραινόταν στο βάζο. Είχε δει τον έρωτα να κλωτσάει το χαλάκι του χολ σαν ένα παιδί που δεν το παίζουν και την αγάπη να παραπονιέται που ξέμεινε μόνη. Είχε δει τον έρωτα να αγκαλιάζει ξένα σώματα για να εκδικηθεί και την αγάπη να τον τραβάει απο το αυτί να γυρίσει σπίτι. Η αγάπη ξέρει εκ των προτέρων τα χρονικά περιθώρια -αλλά ποτέ το τέλος-... και αν ο χρόνος δεν της αρκεί, τρυπώνει εγωιστικά μέσα σου, χέρι χέρι με τον έρωτα.
Την κούρασαν τα γιατροσόφια της Αγάπης. Είχε χορτάσει νόμους και συμβουλές για την ιδανική επάφη, για να κρατήσει, για να την κρατήσεις, για να κρατηθείς... Πώς να βάλεις νόμους στην ψυχή όταν φωλιάζει σε δύο μάτια; Πώς θα θυμηθείς τι πρέπει να πεις όταν τρέμουν τα χείλη; Πώς να μετρήσεις τα βήματα του βαλς όταν οι ψυχές χορεύουν σε ρυθμούς με πρωτάκουστο μέτρο και τέμπο; Ποιός έζησε ένα όνειρο ζητώντας κατευθύνσεις; Ένα μαγικό βαγόνι είναι το όνειρο... ποιός πήρε αποσκευές μαζί του, και αν πήρε, ποιός γύρισε με αυτές; ποιός ρώτησε τον προορισμό; ποιός διάλεξε συνεπιβάτη; Λαθρεπιβάτες όλοι στο όνειρο, μεθισμένοι παραμυθάδες και παραμυθιασμένοι.
Έκλεισε τα αυτιά της στις φωνές των συνειδήσεων και μόνο έτσι δεν ένιωθε ντροπή για την παρόρμηση. Μισές αλήθειες είναι οι νόμοι. Και η μισή αλήθεια είναι ψέμα.
Προστάτεψε τα σωθικά της απο τους λεηλατητές, διέσχισε το δρόμο μιας άγνωστης πόλης και κοίταξε στον ουρανό ζητώντας γιατρειά.